Z rozwojem technologii wiąże się problem zagospodarowania elektroodpadów.

Dynamiczny rozwój technologiczny powoduje gwałtowny wzrost zapotrzebowania na rzadkie i drogie metale. Największym odbiorcą tego typu surowców jest przemysł elektroniczny. Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny (ZSEE) staje się obecnie źródłem cennych surowców.

Ze statystyk wynika, że człowiek w ciągu roku zużywa 1300 Mg surowców (w tym połowę energetycznych). Obecnie jeden obywatel UE generuje rocznie 17 kg odpadów ZSEE, a szacuje się, że liczba ta wzrośnie do 24 kg w 2020 r.1. W Polsce w 2010 r. zebrano niecałe 3 kg złomu na mieszkańca, natomiast w 2012 r. już 3,88 kg. Wynik ten jest jednak ciągle mniejszy od wymogów dyrektywy unijnej, czyli 4 kg/mieszkańca. W Europie Środkowej założenia te są wypełniane jedynie przez Czechy i Słowację2.

Opłacalność recyklingu ZSEE

Problemy związane z recyklingiem sprzętu elektronicznego i odzyskiwaniem cennych metali są przedmiotem badań na świecie i w Polsce. W kraju prowadzono wiele prac badawczych, poświęconych przede wszystkim analizie składu chemicznego oraz opłacalności procesów odzysku. Z badań tych jednoznacznie wynika, że proces recyklingu jest ekonomicznie uzasadniony3, 4. J. Kozłowski i H. Czyżyk obliczyli, że przetworzenie 1 kg sprzętu komputerowego przekłada się na 0,89 zł zysku, a opłacalność tego typu działań zależy głównie od zastosowane...