W styczniu 2003 r. weszła w życie ustawa z 12 września 2002 r. o normalizacji¹. Nowa ustawa ma na celu harmonizację systemu normalizacji w Polsce z systemem normalizacji, funkcjonującym w Unii Europejskiej. Podstawowym dokumentem normalizacyjnym jest norma, przyjęta na zasadzie konsensu i zatwierdzona przez Polski Komitet Normalizacyjny. W normie ustala się zasady, wytyczne lub charakterystyki, odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzające do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania zagadnień w określonym zakresie.

W nowej ustawie, podobnie jak w poprzedniej z 1993 r.², stwierdzono, że stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne, natomiast norma może być obowiązująca, jeżeli została przywołana w przepisach prawnych (np. w rozporządzeniu). Polskie Normy (PN) mogą być wprowadzeniem do Polski norm międzynarodowych ISO lub europejskich EN, przy czym powinny być one tłumaczone na język polski i tylko wtedy mogą być przywoływane w przepisach prawnych. Nowa ustawa zezwala na przyjęcie do zbioru Polskich Norm, norm ISO lub EN w języku angielskim, z zastrzeżeniem, że będą to normy do dobrowolnego stosowania. Do prowadzenia prac normalizacyjnych, zgodnie z ustawą z 1993 r., Polski Komitet Normalizacyjny powołał Normalizacyjne Komisje Problemowe. Jak wskazuje nowa ustawa z 2002 r., dotychczasowe NKP zostały przekształcone w Komitety Techniczne.

Zakres prac
Dla prowadzenia działalności normalizacyjnej w Euro...