Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe
W poprzednim artykule wyjaśniono liczne niejasności związane z częstym używaniem słowa „siedlisko” w żargonie związanym z ochroną przyrody. Okazało się, że wyraz ten ma w naukach przyrodniczych bardzo wiele znaczeń. W nowej serii artykułów poruszany będzie temat „siedlisk przyrodniczych” w rozumieniu Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz dyrektywy siedliskowej, czyli rzadkich i cennych w skali całej Europy fitocenoz będących przedmiotem zainteresowania Programu Natura 2000.
Wszystkie tak rozumiane siedliska przyrodnicze posiadają swój czterocyfrowy kod, pozwalający łatwo je zidentyfikować.
Siedlisko, które jest przedmiotem tego artykułu, to „Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe” – o kodzie 6410. Tworzą je obfitujące w gatunki, wilgotne, lecz okresowo przesuszane łąki z udziałem trzęślicy modrej (Molinia caerulea). Rozwija się ono na glebach organogenicznych i mineralnych, od silnie zakwaszonych do zasadowych, o zmiennym poziomie wody gruntowej. Łąki te są zróżnicowane florystycznie i należą do najcenniejszych półnaturalnych zbiorowisk Polski i Europy. Ze względu na ich bogactwo florystyczne odgrywają one znaczącą rolę jako ostoje różnorodności biologicznej.
Bogactwo florystyczne
Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe powstały na skutek ekstensywnej gospodarki człowieka (użytkowanie kośne). Łąki te...
