Politechnika Wrocławska pomoże w zabezpieczeniu jarocińskiej instalacji przed odorami

Celem współpracy jest prowadzenie projektów badawczych i dydaktycznych skupiających się głownie na oddziaływaniu na środowisko, w tym szczególnie zapachowym, instalacji eksploatowanych przez WCR.

Ramy umowy

Umowa obejmuje współpracę w zakresie:

1) prowadzenia wspólnych badań naukowych, realizowania projektów dydaktycznych w dziedzinie wzajemnych zainteresowań;

2) udostępniania terenu Zakładu w celu wykonywania poborów, pomiarów, badań związanych z wspólnymi projektami;

3) udostępnianie i wymiana informacji i dokumentów związanych z działalnością Zakładu i wykonywanymi projektami;

4)  wspólnego uczestnictwa w międzynarodowych projektach naukowych;

5) wspólnego organizowania sympozjów, seminariów i konferencji naukowych, spotkań, eventów związanych z działalnością Zakładu;

6) rozwoju innych form współpracy ustalonych przez obie strony.

Współpraca z Politechniką Wrocławską, reprezentowaną przez Profesor Izabelę Sówkę jest dla nas bardzo istotna, m.in. ze względu na podjęte przez Gminę Jarocin działania, związane ze stworzeniem mapy uciążliwości zapachowych, mogących potencjalnie występować na terenie miasta i gminy. Chcemy cały czas udoskonalać naszą instalację, w tym procesy które zachodzą na terenie zakładu, a współpraca ze specjalistami daje jeszcze większe możliwości samodoskonalenia- Prezes WCR Witosław Gibasiewicz

Rekonesans terenowy

W Jarocinie w dniu 20 września przeprowadzono rekonesans terenowy, podczas którego zidentyfikowano źródła istotne w kształtowaniu zapachowej jakości powietrza.

Rekonesans terenowy miał na celu wyznaczenie źródeł emisji odorów. Oszacowano charakter i intensywności zapachu oraz stężenie zapachowe przy zastosowaniu olfaktometru terenowego Nasal Ranger ®.  – metoda olfaktometrii terenowej.

Ograniczanie  uciążliwości zapachowej

Prace nad prawnym uregulowaniem problematyki uciążliwości zapachowej podejmowane są od wielu lat zarówno w kraju, jak i całej Unii Europejskiej. – Wieloaspektowość tego problemu powoduje, że do chwili obecnej nie ma jednolitego prawodawstwa unijnego w tym zakresie, w formie dyrektywy lub wytycznych – zauważają autorzy polskiego „Kodeksu przeciwdziałania uciążliwości zapachowej”.

W tej sytuacji kluczowe znaczenia ma stosowanie w praktyce zbioru praktyk i działań przyjaznych środowisku, których zastosowanie może przyczynić się do ograniczenia uciążliwości zapachowej.