Szpak był najliczniej obserwowanym gatunkiem w czasie Europejskich Dni Ptaków (EDP), obchodzonych w pierwszy weekend października.
Polscy obserwatorzy zanotowali wówczas ponad 73 tysiące szpaków. Drugie i trzecie pod względem liczebności obserwacji okazały się czajki i krzyżówki, dostrzeżone odpowiednio ponad 16 tys. i ponad 15,5 tys. razy.
Bardzo liczne były też żurawie, łyski, gęgawy, śmieszki, gawrony, kormorany, łabędzie nieme, wróble, grzywacze, kawki i gołębie miejskie. Nie zabrakło bogatek, zięb, cyraneczek, mazurków, gęsi zbożowych i sójek.
W Europejskich Dniach Ptaków uczestniczyło 25 tys. osób z 41 krajów Europy. Zaobserwowały one w sumie ponad 4 mln ptaków, odbywających coroczną wędrówkę na zimowiska. W Polsce niemal 3 tys. osób zanotowało aż 220 tys. ptaków ze 196 gatunków – informuje Katarzyna Groblewska, rzeczniczka prasowa Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków (OTOP), organizatora akcji na terenie Polski.
W czasie EDP zanotowano trzy gatunki, które pojawiają się w Polsce rzadko, a których obserwacje powinny jeszcze zostać zweryfikowane przez Komisję Faunistyczną. Był to kormoran mały zanotowany w Spytkowicach (woj. małopolskie), kurhanniki widziane w Telatynie i Lublinie (woj. lubelskie) oraz w Miedznej Murowanej (woj. łódzkie), a także błotniak stepowy oraz kolejny kormoran mały zaobserwowany w Budzie Stalowskiej (woj. podkarpackie) – informuje OTOP.
Ciekawe były także obserwacje gatunków spotykanych w Polsce tylko przy ich przelotach: drzemlika widzianego w Lublinie i w Spytkowicach (woj. małopolskie) oraz świergotka rdzawogardłego zaobserwowanego w Ibramowicach (woj. dolnośląskie), w Sątopach-Samulewo (woj. warmińsko-mazurskie) i Morawicy (woj. świętokrzyskie).
Niecodziennej o tej porze roku obserwacji bociana czarnego dokonano w Rogoźnie w woj. kujawsko-pomorskim. Zanotowano także kilka obserwacji gatunków, które już przyleciały do Polski na zimę. To jer (Łąg, pomorskie), bekasik (Telatyn, lubelskie), błotniak zbożowy (Niepołomice, małopolskie) oraz myszołów włochaty (Mogilany, małopolskie).
Najliczniej obserwowany szpak jest średniej wielkości ptakiem z krótkim ogonem, trójkątnymi skrzydłami i długim, zaostrzonym dziobem. W trakcie lotu jego skrzydła sprawiają, że sylwetka szpaka przypomina czteroramienną gwiazdę (czemu zawdzięcza on angielską nazwę starling). Miewa różne upierzenie, przy czym u samców jest ono wyraźniej połyskujące, niż u samic.
Szpaki większość czasu spędzają żerując na ziemi. W ich diecie dominują bezkręgowce, przede wszystkim owady, ale także ślimaki czy dżdżownice.
W Polsce populacja szpaka szacowana jest na około 2,1 mln par. Szpak jest rozprzestrzeniony w całym kraju, unika jedynie zwartych kompleksów leśnych i obszarów górskich powyżej 1000 m n.p.m. Najwięcej jest ich w miastach, gdzie szpaki szczególnie upodobały sobie stare parki i inne zadrzewienia.
Szpaki są dziuplakami wtórnymi, co oznacza, że do budowy gniazda niezbędne są im dziuple, budki lęgowe lub inne obiekty przypominające dziuple naturalne, tj. szczeliny w budynkach mieszkalnych, latarnie i inne elementy miejskiej infrastruktury.
Ptak ten został przez człowieka introdukowany w tak odległe miejsca jak Ameryka Północna, Afryka, Australia czy Nowa Zelandia.
PAP – Nauka w Polsce
Komentarze (0)