![ad1a GreenPlaner [12.11-21.11.24]](https://portalkomunalny.pl/wp-content/uploads/2024/11/desktoptablet-portal-komunalny.png?pas=18342267632411140520)
Łącznie artykułów: 1035.
Ścieżki jako element architektoniczny w przestrzeniach zadrzewionych na dobre wpisały się w strukturę polskiego krajobrazu. Zarówno w parkach, jak i na obszarach leśnych mają służyć relaksowi, odpoczynkowi, edukacji i podnoszeniu kondycji zdrowotnej. Jednak ścieżki zdrowia nie są dla wszystkich. Paradoksalnie nie są dostępne dla tych, którzy tego zdrowia potrzebują najbardziej.
Jednym z najpiękniejszych i najcenniejszych leśnych obszarów w całej Europie jest Puszcza Bukowa, wchodząca w skład Szczecińskiego Parku Krajobrazowego. To właśnie tutaj w 2019 r. powstała pierwsza w Polsce ścieżka dydaktyczna shinrin yoku (kąpiele leśne).
Do końca sierpnia 2024 r. gminy mają obowiązek przeprowadzenia kontroli szamb. Jeśli go nie dopełnią, będą im grozić wysokie kary. Zapłacić je mogą również właściciele i użytkownicy nieruchomości. Ten stan rzeczy wynika z nowelizacji Prawa wodnego, którą Sejm RP przyjął w 2022 r. To ona wprowadza zmiany w systemie oczyszczania ścieków komunalnych poprzez monitorowanie i kontrolowanie indywidualnych systemów oczyszczania ścieków. Szacuje się, że kontrole dotyczyć mogą ok. 10 mln Polaków – niepodłączonych bezpośrednio do sieci kanalizacyjnej.
Topola biała (Populus alba) pochodzi z rodziny wierzbowatych – Salicaceae. Nazywana jest również białodrzewem. Jej naturalny zasięg obejmuje obszar Europy poza rejonami północno-zachodnimi.
Historia lasów związanych z miastami sięga wczesnego średniowiecza, kiedy to kler i władcy feudalni, będący ich właścicielami, mieli zapewnione miejsca polowań i rekreacji oraz dostęp do surowca drzewnego. Początkowo były to lasy naturalne, które z czasem zastępowano lasami, parkami, ogrodami oraz zadrzewieniami posadzonymi przez człowieka. Od drugiej poł. XIX w. lasy w miastach zaczęły być stopniowo zarządzane przez władze miejskie i stawały się bardziej otwarte dla ogółu mieszkańców.
Mianowanie dr Joanny Kopczyńskiej na stanowisko prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie i zbiegające się z tym w czasie – zauważane przez wielu branżowców – swoiste „odblokowanie” zatwierdzania przez PGW Wody Polskie wniosków o zmiany wysokości taryf za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków, z czym do tej pory był duży problem, mogą być przesłanką świadczącą o woli zmian w tym zakresie ze strony nowych władz. Niemniej przed nową szefową Wód Polskich stoi niełatwe, systemowe zadanie. Świadczą o tym wyniki ostatniej kontroli NIK dotyczącej zatwierdzania taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków przez PGW WP.
Jak wskazują przedstawiciele Zarządu Zieleni Miejskiej w Poznaniu, misją jednostki jest dbanie o ekologię, estetykę, edukację przyrodniczą oraz jakość życia mieszkańców. Stąd też o rekordowym budżecie, wprowadzaniu sadów miejskich i dużej roli edukacji w codziennej pracy – z pełnomocnikiem prezydenta ds. terenów zieleni miejskiej Szymonem Prymasem – rozmawia Judyta Więcławska.
W zaawansowany etap wchodzą prace zmierzające do wdrożenia unijnych strategii i regulacji prawnych, których celem ma być osiągnięcie neutralności klimatycznej i ochrona zasobów naturalnych na całym obszarze Unii Europejskiej. Ważnym elementem tej całościowej wizji jest zachowanie i ochrona zasobów wodnych, czego składową jest retencjonowanie wody, a także – w szerszym pojęciu – retencja materii. Wiąże się to ściśle z odzyskiem cennych składników ze ścieków oraz modernizacją i poważnymi zmianami w funkcjonowaniu wielu polskich oczyszczalni. Co nas czeka?
Wraz z dynamicznym wzrostem populacji oraz rozwijającymi się gospodarkami wiele obszarów miejskich napotyka na ograniczone zasoby gruntów pod zabudowę. W odpowiedzi na to wyzwanie pojawiły się koncepcje planowania przestrzennego, takie jak inwestycje typu greenfield, czyli inwestycje realizowane na terenach dotychczas nieprzekształconych, najczęściej o charakterze rolno-leśnym, i brownfield – inwestycje z przekształceniem i ponownym wykorzystaniem terenów postindustrialnych.
Długość życia drzewa jest uwarunkowana wieloma czynnikami. Bardzo często mówi się o tzw. drugim życiu drzewa, czyli funkcji, jaką pełni, gdy kończy swój dotychczasowy żywot. W rozumieniu tym staje się ono siedliskiem, które ma bardzo duże znaczenie dla ekosystemu. Coraz częściej wspomina się o wykorzystaniu martwego drewna czy też pozostawianiu go w niezmienionej formie tam, gdzie rosło. Wraz z postępującymi zmianami klimatu zamknięcie obiegu na terenach zieleni oraz wspieranie naturalnych procesów wydają się czymś koniecznym.
Coraz większą popularność w Polsce zyskują parki kieszonkowe – niewielkie powierzchniowo zieleńce, pozwalające w niedługim czasie wybudować miejsca do odpoczynku i rekreacji, wpisujące się w tkankę miejską. Skąd wziął się sam pomysł ich zakładania i dlaczego coraz więcej gmin decyduje się na ich realizację?
Dąb szypułkowy Quercus robur z rodziny bukowatych Fagaceae to jeden z trzech gatunków dębów, które naturalnie występują w Polsce. Żyje najdłużej z rodzimych drzew liściastych, często nawet 1 tys. lat.
Ptaki, które zasiedlają zieleńce czy parki miejskie, dość często w czasie upalnego lata i mroźnej zimy nie mogą sobie poradzić ze znalezieniem wody. Zimą kałuże zamarzają lub wysychają, podobnie jak podmiejskie rozlewiska czy małe oczka wodne, zdobiące ogródki działkowe. Z kolei latem woda z rzek czy parkowych stawów tak szybko paruje, odsłaniając stromy brzeg, że ptaki nie są w stanie się napić. Mogą zwyczajnie wpaść do wody i się utopić.
Jesteśmy krajem psiarzy. Szacuje się, że w Polsce żyje ok. 7,5 mln psów. W samym Krakowie jest ich szacunkowo min. 60 tys. Dane nie są precyzyjne ze względu na brak obowiązku rejestracji pupili we wszystkich miastach, nielegalne hodowle, a także niestety wciąż pokaźny wskaźnik bezdomności.
Brak uregulowania szczegółowych warunków dla przeprowadzenia procedury utraty statusu odpadu dla odpadów powstających z energetycznego spalania paliw powodował, że procedura taka, choć możliwa do przeprowadzenia, nie była powszechnie stosowana. Zaburzało to znacznie hierarchię sposobów postępowania z odpadami, ponieważ wartościowe substancje, zamiast być gospodarczo wykorzystywane, trafiały na składowiska. Składowiska zaś nie tylko mają negatywny wpływ na sam krajobraz, ale również stanowią problem społeczny.
Średniowieczni alchemicy zarywali noce, by usatysfakcjonować swoich feudalnych mocodawców. Ci bowiem liczyli, że któremuś z wirtuozów kolby i alembika uda się znaleźć kamień filozoficzny, formułę wskazującą, jak przemienić ołów w złoto. Natomiast współcześni nam projektanci próbują sprawiać, by w obliczu światowego kryzysu klimatycznego i środowiskowego obiekty architektoniczne były rezylientne.
To co, obalamy te mity? Mity o tym, że architektura krajobrazu w obecnym systemie procesów inwestycyjnych jest „cacy”. Cieszę się z tego numeru „Zieleni Miejskiej”. Nareszcie. Tyle lat mielenia na wykładach i webinariach, że gospodarka cyrkularna, że zmiany klimatu, że zarastanie i krzaki… Teraz mam nadzieję, że ktoś z Państwa to przeczyta.
W trakcie wielu rozmów z przedstawicielami branży wodociągowej jak bumerang powraca temat dotyczący pozytywnych stron i istotnej roli zrzeszania się przedsiębiorstw w szersze, lokalne struktury, przybierające najczęściej formalnoprawną formułę stowarzyszeń lub fundacji. Stąd też nasz zamysł prezentacji specyfiki i efektów działalności poszczególnych tego rodzaju organizacji w cyklu artykułów, które publikować będziemy w kolejnych numerach miesięcznika „Wodociągi-Kanalizacja”.
Od czasu uzyskania niepodległości w naszym kraju, w okresie ostatnich 105 lat uchwalone zostały tylko 4 ustawy o ochronie przyrody (w latach: 1934, 1949, 1991 i 2004), określające m.in. zasady ochrony gatunkowej roślin, grzybów i zwierząt.
Z tytułowym pytaniem wielokrotnie mierzy się niemal każdy inwestor (lub pełnomocnik, któremu inwestor patrzy na ręce), gdyż odlicza czas do wbicia łopaty na placu budowy. Czy wiesz, co zrobić, aby ten czas skrócić do niezbędnego minimum? Czy nasz wniosek o pozwolenie wodnoprawne może być bliski ideału?
Nowy scenariusz zimowej pogody to zdecydowanie obraz bardziej przypominający jesień niż ten, który kojarzy się nam z trzaskającym mrozem i zwałami śniegu. W takiej sytuacji powinniśmy zaoszczędzić na energii i w portfelach miało zostawać więcej pieniędzy. To założenie, lecz realia gospodarczo-ekonomiczne wskazują co innego. Ciepła zima to wielkie zagrożenie dla sprawnego funkcjonowania ciepłownictwa i realna szansa na letnie blackouty.
W katalogu działań określonych prawem, które tytułowy organ może podjąć na podstawie ustaleń kontroli, poczesne miejsce zajmuje zarządzenie pokontrolne wydawane do kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub osoby fizycznej (zob. art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy z 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska; dalej: u.i.o.ś.).
W styczniu niemal wszyscy podsumowują minione 365 dni. Tworzą raporty i bilanse, analizują realizację zadań. Nowy rok to przecież wyciąganie wniosków, nowe nadzieje, szanse, ale też obawy. Specjalnie dla czytelników „Energii i Recyklingu” poprosiliśmy o wyrażenie opinii ekspertów branżowych.
Od 20 lat na krajowym rynku wodociągowym trwa spore zamieszanie związane ze stratami wody. W moim odczuciu poziom zrozumienia tematu uniemożliwia znaczące postępy i rozwój gospodarki wod-kan. Co gorsza, prym w zabieraniu głosu na ten temat wiodą osoby prezentujące rewelacyjne urządzenia i kosmiczne technologie. I niestety, jak się wydaje, nie podąża za tym wszystkim głębsza refleksja, a tym bardziej to, co najważniejsze – oszczędności możliwe do wygenerowania.
W 2023 roku odbyły się już dziewiąte (licząc od 2016 roku) aukcje na energię z OZE. Nie było niespodzianek, jak zwykle niemal cała pula zakontraktowanego wolumenu przypadła fotowoltaice, ale to tylko niewielka część oferowanego wsparcia. Czy system aukcyjny jest już zbędnym instrumentem kształtowania rozwoju OZE, skoro dotyczy tylko jednej technologii?
