Zastosowanie nowego rodzaju zbrojenia szklanego w produkcji kompozytów obiecuje przełom w redukcji odpadów poprodukcyjnych. Metoda ta, oparta na innowacyjnych technologiach, ma potencjał zmniejszenia ilości odpadów o nawet 20%, podkreślając jednocześnie zalety wytrzymałościowe i efektywność procesu produkcyjnego. Czy nowe rozwiązanie przyniesie rewolucję w branży kompozytów?
Unijne rozporządzenie o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (PPWR) przynosi rewolucyjne zmiany w zarządzaniu opakowaniami, promując gospodarkę o obiegu zamkniętym. Opracowany w wyniku skomplikowanego procesu legislacyjnego ponad 300-stronicowy dokument nakłada na producentów obowiązki minimalizacji odpadów, recyklingu i ponownego wykorzystania surowców. Czy troskę o środowisko mamy w czterech literach?
To wygląda na coś w rodzaju „powrotu do przeszłości”. Technologia komunikacyjna, tramwajowa, która miała odejść do lamusa, oceniana kiedyś niesłusznie za to, że nierozwojowa, nieinnowacyjna i nieefektywna kosztowo – wraca na szlaki europejskich i polskich miast.
Odpady drzewne, drewno poprodukcyjne, drewno odpadowe i drewno poużytkowe to kilka definicji asortymentu, który można poddać recyklingowi. Szacuje się, że niespełna 0,4% masy drewna i materiałów drewnopochodnych przeznaczonych do ponownego wykorzystania nie nadaje się do przerobienia. Ponadto na świecie zaledwie 15% drewna odpadowego poddaje się recyklingowi. To zdecydowanie za mało, kiedy uznaje się, że to drzewa są jednym z najważniejszych sprzymierzeńców w walce ze zmianą klimatu.
W poprzednim numerze „Przeglądu Komunalnego” przedstawiony został obszerny katalog czynów, które w prawie wewnętrznym państw członkowskich UE powinny być uznane za przestępstwa przeciw środowisku w rozumieniu nowej dyrektywy karnej.