Wiosną w stolicy staną pierwsze Warszawskie Kaśki

Źródełka z ogólnodostępną kranówką to inicjatywa zgłoszona po raz pierwszy do budżetu partycypacyjnego w 2016 r. Później jej autor zgłosił propozycję ustawienia poidełek w kolejnych lokalizacjach.

Władze Warszawy ogłosiły konkurs na projekt źródełka. Wygrała go pracownia Paulina Lis-Meldner Design Studio. Praca nawiązuje wyglądem do Grubej Kaśki, czyli ujęcia wody, które pobiera ją spod dna Wisły.

177 źródełek do końca 2019 r.

Docelowo na ulicach miasta stanąć ma blisko 200 źródełek. Ich lokalizacje zostały wybrane na podstawie projektów zgłoszonych przez mieszkańców, którzy wskazywali najatrakcyjniejsze miejsca ujęcia wody. Urządzenia będą montowane na hydrantach podziemnych m.in. na Placu Zbawiciela, pl. Bankowym, pl. Unii Lubelskiej, Placu na Rozdrożu, skrzyżowaniu ul. Dobrej i Tamka, na Bulwarze B. Grzymały Siedleckiego oraz w okolicy Starego Miasta.

W miejscach, gdzie nie będzie to możliwe, wykonawcy zamontują wodociągowe przyłącza. Bezpłatną wodę dostarczy Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.

Poidełka zostały tak zaprojektowane, by mogli z nich skorzystać zarówno dorośli, jak i dzieci oraz osoby niepełnosprawne. Wody będzie można się napić  bezpośrednio z kraniku lub napełnić nią butelkę lub bidon. Konstrukcja pozwala na picie bez kontaktu z elementami zewnętrznymi, które mogłyby zostać zanieczyszczone. Źródełka wyposażone będą także w misy, z których będą mogły napić się zwierzęta.

Na początku listopada wybrano wykonawcę projektu i blisko 50 publicznych kraników z pitną wodą pojawi się już wiosną przyszłego roku. Do końca 2019 r. ma powstać 177 źródełek. Koszt ich realizacji wyniesie blisko 3,7 tys. zł.

Gruba Kaśka

Inspiracją dla formy poidełka jest funkcjonujący w Warszawie system poboru wody oparty o tzw. ujęcia infiltracyjne. Innowacyjność systemu warszawskiego polegała na zastosowaniu studni ujęciowej w dnie rzeki.

Warstwę filtrującą wodę przenikającą do gruntu stanowią piaski denne, które poprzez działanie nurtu rzeki są regularnie wymieniane, odmiennie do rozwiązań, gdy studnia znajduje się na lądzie. W ten sposób udało się rozwiązać problem kumulacji zanieczyszczeń w warstwach filtrujących gruntu.

Widocznymi elementami warszawskiego systemu ujęcia wody są 3 obiekty w formie wież, z których najbardziej znana jest powstała w 1964 r. studnia w korycie Wisły nazywana Grubą Kaśką. W projekcie poidełka starano się nawiązać do architektury tych obiektów.

tvnwarszawa.tvn24.pl, um.warszawa.pl