W Zachodniopomorskiem ochronią 160-letnie wiązy

– Rezerwat „Wiązy Reskie” o powierzchni nieco ponad 34 ha, to wilgotne lasy wiązowo-jesionowo-dębowe, z licznymi starymi, nawet 160-letnimi wiązami szypułkowymi, których pnie z potężnymi podporami wywołują wrażenie tropikalnych lasów deszczowych – mówi PAP Ewa Simonowicz-Woźniewicz z Nadleśnictwa Resko.

– Takie skupienie starych wiązów jest cennym rezerwuarem genów i przyrodniczą rzadkością na Pomorzu. Nasze wiązy oparły się grafiozie, tzw. holenderskiej chorobie wiązów i mają szansę dać kolejne pokolenia drzew odpornych na nią – dodała.

W nowym rezerwacie, niemalże na całej jego powierzchni, a także na terenach z nim sąsiadujących, występuje storczyk podkolan zielonawy – gatunek uznany za rzadki na Pomorzu. Ten storczyk ma dość wysoki kwiatostan, więc latem, gdy kwitnie łatwo go zauważyć.

– Storczyk ten znany był tylko z pojedynczych stanowisk w zachodniej Polsce. Tak duża populacja jest niezwykle cenna i świadczy o dobrym stanie zachowania lasów – podkreśla rozmówczyni PAP.

Na terenie rezerwatu występują także siedliska chronione tzw. Dyrektywą Siedliskową. Są to łęgi olszowe, olszowo-jesionowe i jesionowe.

Dopóki nie powstanie plan ochrony rezerwatu, osoby postronne nie będą mogły wchodzić na jego teren – dodała Simonowicz-Woźniewicz. Dokument taki ma stworzyć Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Szczecinie. To ona zadecyduje, czy będzie to rezerwat podlegający ochronie ścisłej, częściowej, dopuszczającej prowadzenie zabiegów ochronnych, czy otwarty dla zwiedzających, np. ze ścieżkami edukacyjnymi.

To już trzeci rezerwat przyrody na terenie Nadleśnictwa Resko. Pozostałe to rezerwat „Mszar koło Starej Dobrzycy” powołany w 1976 roku o powierzchni 11 ha oraz rezerwat „Rzeka Rekowa” ustanowiony w 2010 roku, zajmujący powierzchnię 49 ha.

Na obszarze województwa zachodniopomorskiego istnieje 118 rezerwatów przyrody.

Cele stawiane rezerwatom to zachowanie naturalnych lub mało zmienionych ekosystemów, ostoi i siedlisk przyrodniczych, miejsc występowania rzadkich gatunków roślin, zwierząt i siedlisk grzybów oraz tworów przyrody nieożywionej.

Obszary te muszą wyróżniać się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi przyrody.

Rezerwaty przyrody są, obok parków narodowych, najważniejszą formą ochroną przyrody. Dla każdego rezerwatu przyrody sporządza się dokumentację i plan ochrony. Niewielka ich część udostępniona jest dla turystyki. (PAP)