Ochrona przyrody w euroregionach
Krystyna Dubel
Współpraca transgraniczna ma w Europie długą tradycję. Struktura euroregionów, jako szczególna forma wyróżniająca się najwyższym stopniem instytucjonalizacji struktur współpracy transgranicznej, sprawdziła się w Europie Zachodniej w kilkunastoletniej, a w niektórych przypadkach nawet kilkudziesięcioletniej praktyce funkcjonowania.
Podstawowe przesłanki rozwoju współpracy transgranicznej (historyczne, polityczne, gospodarcze, społeczne) wskazują, że euroregionom przypada rola pomostów integracji europejskiej. Ogólne cele i zadania w zakresie współpracy transgranicznej określone zostały w preambule Konwencji Madryckiej z 21 maja 1980 r., natomiast szczegółowe jej postanowienia określają zasady współpracy na szczeblu regionalnym i lokalnym. W treści Konwencji ustanowiony został katalog dziedzin, które mogą być przedmiotem uzgodnień transgranicznych. Wśród szerokiego zakresu dziedzin współpracy eksponowane miejsce zajmuje ochrona przyrody (obszary chronione, wymagające ochrony, rezerwaty, tereny wypoczynkowe). We wszystkich porozumieniach euroregionalnych za jedno z ważniejszych zadań uznano ochronę obszarów cennych przyrodniczo.
Założenia dla ochrony dziedzictwa przyrodniczego Europy przygotowane zostały przez Radę Europy i zaproponowane w deklaracji z Międzynarodowej Konferencji pt. Ochrona dziedzictwa przyrodniczego Europy, która odbyła się w 1993 r. w Maastricht (Holandia). W dokumencie tym stwierdza się m.in., że: <...
Współpraca transgraniczna ma w Europie długą tradycję. Struktura euroregionów, jako szczególna forma wyróżniająca się najwyższym stopniem instytucjonalizacji struktur współpracy transgranicznej, sprawdziła się w Europie Zachodniej w kilkunastoletniej, a w niektórych przypadkach nawet kilkudziesięcioletniej praktyce funkcjonowania.
Podstawowe przesłanki rozwoju współpracy transgranicznej (historyczne, polityczne, gospodarcze, społeczne) wskazują, że euroregionom przypada rola pomostów integracji europejskiej. Ogólne cele i zadania w zakresie współpracy transgranicznej określone zostały w preambule Konwencji Madryckiej z 21 maja 1980 r., natomiast szczegółowe jej postanowienia określają zasady współpracy na szczeblu regionalnym i lokalnym. W treści Konwencji ustanowiony został katalog dziedzin, które mogą być przedmiotem uzgodnień transgranicznych. Wśród szerokiego zakresu dziedzin współpracy eksponowane miejsce zajmuje ochrona przyrody (obszary chronione, wymagające ochrony, rezerwaty, tereny wypoczynkowe). We wszystkich porozumieniach euroregionalnych za jedno z ważniejszych zadań uznano ochronę obszarów cennych przyrodniczo.
Założenia dla ochrony dziedzictwa przyrodniczego Europy przygotowane zostały przez Radę Europy i zaproponowane w deklaracji z Międzynarodowej Konferencji pt. Ochrona dziedzictwa przyrodniczego Europy, która odbyła się w 1993 r. w Maastricht (Holandia). W dokumencie tym stwierdza się m.in., że: <...
