Podstawę prawną ochrony i rekultywacji gruntów stanowi ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (DzU Nr 16 poz. 78, z 1996 roku Nr 95 poz. 141, z 1997 roku Nr 60 poz. 370, Nr 80 poz. 505, Nr 160 poz. 1079, z 1998 roku Nr 106 poz. 668 i z 2000 r. Nr 12 poz. 136).

Przepisy ogólne (rozdział 1) ustawy określiły:
· pojęcie gruntów rolnych, do których zaliczono m.in.: grunty określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne, grunty pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie gospodarce rolnej, grunty infrastruktury technicznej wsi i rolnictwa, parki wiejskie, zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne, pracownicze ogrody działkowe, ogrody botaniczne, torfowiska, oczka wodne na terenach rolnych, pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych;
· pojęcie gruntów leśnych, do których zaliczono: grunty określone jako lasy w przepisach o lasach, grunty zrekultywowane na potrzeby gospodarki leśnej, drogi dojazdowe do gruntów leśnych;
· właściwość organów administracji publicznej w sprawach ochrony i rekultywacji gruntów;
· definicję pojęcia ochrony gruntów rolnych, która polega na ograniczaniu ich przeznaczania na cele nierolnicze lub nieleśne, zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych oraz szkodom w produkcji rolniczej, powstającym wskutek działalności nierolniczej, rekultywacji i zagospodarowaniu gruntów na cele rolnicze, oraz zachowaniu torfowisk i oczek w...