Tylko kilkanaście procent z 15 mln ludzi zamieszkujących tereny wiejskie w Polsce korzysta z sieci kanalizacyjnej i oczyszczalni ścieków (wobec ponad 80% ludności w miastach). Sytuacja ekonomiczna większości gmin wiejskich jest bardzo trudna. Wysokie bezrobocie, niskie dochody mieszkańców nie stanowią dobrego klimatu dla inwestycji. Pomoc unijna nie jest duża, spóźnia się i wymaga znacznych nakładów własnych. Niewiele wsi w Polsce może liczyć na wsparcie w ramach Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych, przewidzianego głównie dla aglomeracji powyżej 2 tys. mieszkańców równoważnych. Co szósta zaś, z blisko tysiąca aglomeracji liczących od 2 do 15 tysięcy mieszkańców, nie ma dotychczas systemu kanalizacji zbiorczej. W miejscach, gdzie budowa takich systemów kanalizacyjnych nie przyniosłaby korzyści dla środowiska lub powodowałaby nadmierne koszty, Prawo wodne zaleca stosowanie indywidualnych lub innych rozwiązań zapewniających ochronę środowiska.
Kanalizacja na wsi polskiej jest słabo rozwinięta nie tylko ze względu na rozproszoną zabudowę i wysoki poziom wód gruntowych, ale i politykę państwa, która doprowadziła do pauperyzacji ludności wiejskiej. Od dziesiątków lat kanalizacja była i jest opóźniona w stosunku do wodociągu z uwagi na jej większe koszty. Ostatnie lata przynoszą znaczny postęp w zakresie kanalizowania wsi, hamowany jednak przez brak wiedzy, doświadczenia i funduszy. Wiele do życzenia pozostawia też eksploatacja istniejących systemów kanaliz...