Podstawowym celem wprowadzonego ustawą o opakowaniach obowiązku naliczania i pobierania kaucji na opakowania niektórych substancji niebezpiecznych było objęcie zorganizowanym systemem zagospodarowania wszystkich odpadów opakowaniowych powstających w wyniku stosowania substancji szczególnie niebezpiecznych.
Należy podkreślić, że art. 10 ustawy o opakowaniach nakłada kilka obowiązków na producenta i importera środków niebezpiecznych, a mianowicie ustalanie wysokości kaucji na opakowania jednostkowe tych środków, odbieranie od sprzedawcy na własny koszt opakowań wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych po tych środkach, a także przyjmowanie od użytkowników opakowań wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych po środkach niebezpiecznych oraz zwrot kaucji, jeśli nie może tego zrobić sprzedawca.
Obowiązek ustalenia kaucji nie dotyczy opakowań środków niebezpiecznych wprowadzanych do obrotu w celu prowadzenia badań naukowych lub dydaktyki (art. 10 ust. 2). Nie oznacza to jednak, że wprowadzający takie środki do obrotu jest równocześnie zwolniony z obowiązku odbioru na własny koszt opakowań po tych środkach. System kaucji ma wspierać realizację obowiązków związanych ze zwrotem i przyjmowaniem wykorzystanych opakowań wielokrotnych lub odpadów opakowaniowych po określonych ustawą substancjach niebezpiecznych, stanowiąc bodziec ekonomiczny zachęcający do prawidłowej gospodarki odpadami niebezpiecznymi. Z drugiej strony umożliwia przedsiębiorcom pozbycie się odpa...