Beata B. Kłopotek

Jednym z instrumentów ustawy o odpadach (wprowadzonym już w ustawie z 27 czerwca 1997 r. o odpadach), który wykorzystywany jest w niedostatecznym stopniu, jest zabezpieczenie roszczeń. Wydają się to potwierdzać obserwowane w praktyce sytuacje, gdy niemożliwe jest wyegzekwowanie usunięcia przez posiadacza odpadów skutków prowadzonej działalności na własny koszt.

Przykładem takiej sytuacji może być cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów (art. 30 ustawy o odpadach) kiedy koszty wykonania zastępczego musi pokrywać wierzyciel, którym w tym przypadku jest organ wydający zezwolenie.
Na zlecenie Ministerstwa Środowiska opracowywane są wytyczne, które powinny stanowić pomoc dla organów administracji publicznej (będą dostępne w Internecie – www.mos.gov.pl na stronach tematycznych.

Fakultatywne zabezpieczenie roszczeń
Dotychczas problematykę zabezpieczenia roszczeń w gospodarce odpadami regulowały dwie ustawy: ustawa o odpadach oraz Prawo ochrony środowiska. Z dniem wejścia w życie ustawy z 30 lipca 2004 r. o międzynarodowym obrocie odpadami będzie ona trzecim aktem prawnym w tym zakresie.
Zgodnie z art. 35 ustawy o odpadach, jeżeli przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny, związany z ochroną środowiska, a w szczególności ze znacznym zagrożeniem pogorszenia stanu środowiska, zabezpieczenie roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w śr...