Dotychczas nie można wyróżnić jednoznacznie dominujących technologii recyklingu baterii i akumulatorów (z wyłączeniem recyklingu akumulatorów ołowiowo-kwasowych. Wynika to przede wszystkim ze stosunkowo prostej możliwości odzysku ołowiu metodami hutniczymi (inne metale występują w tych akumulatorach jedynie jako dodatki stopowe).

We wszystkich pozostałych rodzajach ogniw galwanicznych występują co najmniej dwa składniki – metale lub ich związki. Powoduje to konieczność stosowania różnych metod i technologii przerobu zużytych baterii i akumulatorów. Istnieją np. instalacje przemysłowe przerabiające niesegregowany złom bateryjno-akumulatorowy, takie jak CITRON (Francja)1. zastosowana tam technologia pozwala na odzysk cynku, ołowiu i kadmu po wcześniejszym ich odparowaniu w piecu obrotowym w temperaturze 1250°C. Pozostałe metale: żelazo, mangan, nikiel, chrom, kobalt, miedź i inne, zawarte w szlamie poreakcyjnym, mogą zostać poddane dalszej przeróbce. Przedstawione problemy niosą za sobą konieczność wdrożenia efektywnych i powszechnych systemów zbiórki akumulatorów i baterii. W konsekwencji umożliwi to stosowanie odrębnych technologii recyklingu dla poszczególnych rodzajów ogniw galwanicznych. Ze względu na istniejące już technologie i na zawartość związków chemicznych w ogniwach selektywna zbiórka powinna prowadzić do oddzielnego gromadzenia2 akumulatorów ołowiowo-kwasowych (zadanie to jest praktycznie zrealizowane), niklowo-kadmow...