Konwencjonalne metody oczyszczania powietrza z lotnych związków organicznych oparte są zazwyczaj na absorpcji, adsorpcji, spalaniu, kondensacji czy biofiltracji. Często charakteryzują się one wysokimi kosztami (spalanie), ograniczoną wydajnością (kondensacja, biofiltracja) lub prowadzą do wtórnego zanieczyszczenia (absorpcja, adsorpcja). Fotokatalityczne utlenianie, będąc przyjazne środowisku, może wkrótce stać się alternatywnym sposobem unieszkodliwiania lotnych zanieczyszczeń powietrza.

Już teraz fotokatalityczne właściwości TiO2 są wykorzystywane w procesach samooczyszczania powierzchni. TiO2 jest dodawany przykładowo do impregnacji białych tkanin stosowanych do wyrobu m.in. firan i koszulek czy do farb do malowania budynków, powierzchni szklanych i luster.
Utlenianiem fotochemicznym, zaliczanym do nowoczesnych procesów utleniania (NPU), można skutecznie degradować większość związków organicznych lub doprowadzić do ich całkowitej mineralizacji. Z technologicznego punktu widzenia bezpośrednie reakcje związków organicznych z tlenem w temperaturze otoczenia są w większości wypadków zbyt powolne. W związku z tym NPU prowadzi się w warunkach podwyższonej temperatury i ciśnienia lub z wykorzystaniem energii elektrycznej bądź świetlnej. Główny mechanizm degradacji w NPU jest determinowany przebiegiem utleniania. Czynnikiem utleniającym jest zazwyczaj tlen i/lub jego reaktywne formy, np. ozon lub nadtlenek wodoru. Utlenianie może zachod...