Na terenie naszego kraju ścierały się największe potęgi militarne Europy, a Polska nazywana była „europejskim skansenem fortyfikacji”. Dzięki temu mamy możliwość budowania fortecznych sieci turystycznych o zasięgu międzynarodowym, posiadających oryginalne walory kulturowo-przyrodnicze, które wprowadzają zupełnie nową jakość do dotychczasowej oferty turystyczno-rekreacyjnej.
Oryginalność dzieł fortyfikacyjnych jest jednym z ich największych atutów, a jednocześnie stanowi barierę dla działań inwestycyjnych. Po odwilży politycznej na początku lat 90. XX w. wzrosło zainteresowanie terenami militarnymi. Wtedy też inwestorzy prywatni zainteresowali się wykupieniem obiektów fortyfikacyjnych, które zostały zdewastowane, a zwarta zabudowa dużych miast doprowadziła do podzielenia i wyizolowania części terenów. Dzisiaj sposoby wykorzystania fortyfikacji wskazują na pewną stagnację w procesie przekształceń adaptacyjnych. Często są one użytkowane tymczasowo jako magazyny, warsztaty, garaże itp. Powoduje to stopniową utratę wartości dydaktycznej tych przestrzeni. Niemniej obecne tendencje wskazują również na nowy kierunek myślenia, oparty nie tylko na biernym utrzymywaniu zabytków, ale na możliwościach eksponowania treści kulturowych poprzez właściwą adaptację do funkcji dydaktyczno-turystycznych i budowanie sieci powiązań funkcjonalno-przestrzennych między pojedynczymi obiektami. Idea fizycznego trwania za...