Paulownia cesarska

Paulownia cesarska (Paulownia tomentosa), znana również pod nazwą paulownia puszysta, należy do rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae). Ogólnym wyglądem przypomina surmię bignoniowatą – Catalpa bignonioides (patrz „Zieleń Miejska” 4/2007). Drzewo pochodzi ze środkowych Chin z prowincji Hubei, Kiangsi i Honan.

 

Paulownię cesarską po raz pierwszy opisano w pierwszej chińskiej encyklopedii, dotyczącej „rzeczy” naturalnych, występujących dziko. Była uprawiana w III w. p.n.e. jako drewno (drzewo) użytkowe. Chińska jej nazwa brzmi Tung. Chen Chu – autor publikacji z 1049 r. n.e. – przedstawił jej morfologię, rozmnażanie, uprawę i zastosowanie. Do dzisiaj drewno paulowni wykorzystuje się do wyrobu narzędzi gospodarskich i w budownictwie. Na wsi chińskiej wyciągi z kory, drewna, kwiatów, liści i owoców używane są w tradycyjnym ziołolecznictwie. W Japonii nosi nazwę kiri. Kultywuje się w tym kraju starożytny zwyczaj chiński, polegający na posadzeniu drzewa z okazji narodzin córki, a po osiągnięciu przez nią wieku sposobnego do małżeństwa, z drewna ściętego drzewa wyrabia się kufer służący do przechowywania kimon i posagu.

Do Europy z Japonii przywiózł paulownię sławny botanik i łowca roślin Philip Franz von Siebold. W monografii wydanej w 1835 r. opisał nowy rodzaj drzewa, nazywając...