Dąb burgundzki (Quercus cerris) jest wielkim drzewem, osiągającym wysokość do 30 m. Zachowuje przy tym wyraźny pień sięgający do wierzchołka korony. Pod tym względem jest podobny do rodzimego dębu bezszypułkowego (Q. petraea). Roślina pochodzi z południowej i południowo-wschodniej Europy m.in. występuje w Burgundii – regionie administracyjnym środkowo-wschodniej Francji, od którego pochodzi jej nazwa. U nas w parkach spotykana jest rzadko, ale w lasach zachodniej części kraju występuje częściej. Dęby sadzili tam dawni leśnicy. Drzewo dobrze zaaklimatyzowało się na tych terenach, obradza żołędzie i spontanicznie się obsiewa. 

Wygląd
Dojrzałe drzewa mają koronę od szerokostożkowatej do szerokookrągławej. Gruba, ciemnoszara kora pnia jest głęboko spękana. Pączki, zwłaszcza wierzchołkowe, na pędach otoczone są długimi, frędzelkowatymi przylistkami. Na miseczkach żołędzi znajdują się również frędzelkowate, odstające łuski. Zapewne z tego powodu omawiany dąb nazywa się również frędzelkowatym. Liście mają długość 6-15 cm i zmienny kształt. Przeważają podługowato-eliptyczne, występują także zatokowato-wrębne i nieregularnie klapowane. Są skórzaste (mocne) na wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu szarozielone, gęsto pokryte krótkimi gwiazdkowatymi włoskami. Przylistki są długie i trwałe. Jesienią przybierają barwę brązowo-żółtą i opadają. Na młodych drzewach często zaschnięte p...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?