Odpłatność prawa użytkowania wieczystego wynika z art. 238 kodeksu cywilnego oraz art. 71 Ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami – u.g.n. (tekst jednolity DzU z 2010 r. nr 102, poz. 651, ze zm.). Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się „pierwszą opłatę” i „opłaty roczne” (art. 71 ust. 1 ustawy). Od tej zasady przepisy dopuszczają wyjątki.
Przykładem takiego wyjątku jest art. 14 tego aktu prawnego, wg którego nieruchomości stanowiące przedmiot własności Skarbu Państwa mogą być oddawane tym jednostkom w użytkowanie wieczyste bez pobierania pierwszej opłaty.
Ustalenie należnych opłat następuje w umowie o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się wg stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej (art. 72 ust. 1 ustawy). Zatem proces ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntu jest złożony. W pierwszym rzędzie niezbędne jest oszacowanie wartości nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego. Z kolei w postępowaniu przetargowym (a wyjątkowo w toku rokowań) ustala się cenę nieruchomości w trakcie procedury. Dopiero ustalona cena służy określeniu wysokości należnych opłat z tytułu użytkowania wieczystego. Dla ustalenia wysokości tych opłat podstawowe znaczenie mają zatem dwa elementy: cena nieruchomości gruntowej i stawka procentowa.
Stawka procentowa o...