Znaczna część powierzchni Polski, zwłaszcza terenów poza obszarami zabudowanymi, nie jest pokryta miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.). Dotyczy to przede wszystkim terenów rolniczych. Tymczasem właśnie na takich obszarach mogą być lokalizowane inwestycje z zakresu energii odnawialnej, w tym elektrownie wiatrowe, w postaci zarówno pojedynczych turbin, jak i ich zespołów (farm wiatrowych). Należy w takim przypadku określić dopuszczalność i warunki lokalizacji tych inwestycji w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Wbrew wcześniejszym wątpliwościom interpretacyjnym, obecnie, zgodnie z art. 6 pkt 2 Ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. DzU z 2010 r. nr 102, poz. 651, ze zm.), budowa turbiny wiatrowej nie jest celem publicznym. Nie mają więc w tym przypadku zastosowania przepisy dotyczące wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Dopuszczalność wydawania decyzji
W myśl art. 15 ust. 3 pkt 3a Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. DzU z 2012 r. poz. 647- u.p.z.p.), w planie miejscowym określa się – w zależności od potrzeb – granice terenów pod budowę urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a u.p.z.p., oraz granice ich stref ochronnych, związanych z ograniczeniami w zabudowie, zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu oraz występowaniem znaczącego oddziaływania t...