Strategie zielonych miast w Europie
Ochrona środowiska i zasobów naturalnych to wyzwanie cywilizacyjne, które coraz silniej wpływa na sposoby zarządzania przestrzenią. Miasta, jako centra rozwoju gospodarczego uczestniczące w globalnej rywalizacji, coraz intensywniej inwestują w jakość środowiska. Znajduje to swoje odzwierciedlenie m.in. w dokumentach strategicznych i programowych, takich jak KartyzAalborg, Oslo i Sztokholmu, Nowa Karta Ateńska: Wizja miast XXI w. i kilku innych.
Pojęcie „zielonego miasta” jest dzięki temu jednym z najczęściej występujących w dzisiejszych strategiach rozwoju przestrzennego. W Europie Zachodniej, a także w innych wysoko rozwiniętych krajach, umacnia się rola zielonej infrastruktury w planowaniu przestrzennym oraz tworzywa przyrodniczego w projektowaniu urbanistycznym.
Wzorce historyczne
Wydaje się, że w najbliższej przyszłości miasta nie będą znacznie odbiegały strukturalnie i formalnie od wzorców historycznych. Modernizacyjne doświadczenia drugiej połowy XX w. raczej zniechęcają do radykalnych zmian. Planistyczne eksperymenty paradoksalnie potwierdziły wartość miasta tradycyjnego. Obecnie zarówno mieszkańcy miast, jak i urbaniści, w większości cenią skalę i wartości kompozycyjne historycznych przestrzeni miejskich. Rosnące tempo urbanizacji i nadal postępująca eksurbanizacja stawiają jednak nowe wyzwania. Strategie projektowania rozległych obszarów zurban...
