Brak ustawowego wymogu koordynowania planowania przestrzennego z planowaniem transportu powoduje narastanie stanów zatłoczenia motoryzacyjnego, zwłaszcza w tych obszarach miast, gdzie lokalizowane są duże generatory ruchu. Osoby bądź instytucje sporządzające dokumenty planistyczne, ale przede wszystkim gremia decyzyjne często nie rozumieją, na czym polega kształtowanie zrównoważonego transportu i jak silnie warunkowane jest to właściwym rozwojem przestrzennym i należycie rozwiniętym transportem zbiorowym ? autobusowym, tramwajowym bądź kolejowym.

Kształtowanie struktur przestrzennych, szczególnie w obszarach zurbanizowanych, gdzie powstawać mają znaczące generatory ruchu, powinno być ściśle skoordynowane z planowaniem rozwoju transportu. Niestety, praktyka planistyczna często jest tego zaprzeczeniem ? i dotyczy to nie tylko Polski, ale także innych krajów1.

Ważność problematyki koordynacji transportu i użytkowania terenu objawia się m.in. organizowaniem światowych sympozjów, na których przedstawia się wyniki badań w tym zakresie. Ostatnie tego typu wydarzenie odbyło się w 2011 r. w Kanadzie.

W celu poprawy świadomości istoty zrównoważonego transportu ? przede wszystkim wśród planistów przestrzennych i decydentów ? w ramach 6. Programu Ramowego Unii Europejskiej w latach 2006-2009 realizowany był projekt pn. MAX ? ?Successful Travel Awareness Campaigns and Mobility Management Strategies? (Kampanie na rzecz świadom...