W ramach prowadzonej polityki przestrzennej uwzględniać trzeba szereg zróżnicowanych kwestii i problemów. Jednym z nich jest ochrona środowiska. Zagadnienia z nią związane są szczególnie ważne z uwagi chociażby na związek z koncepcją zrównoważonego rozwoju, stanowiącą jedną z podstaw planowania przestrzennego.

Zarówno w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i w ustawie Prawo ochrony środowiska są zawarte mniej lub bardziej szczegółowe wytyczne na temat tego, w jakim stopniu uwarunkowania środowiskowe należy tutaj uwzględniać. W niniejszym artykule skoncentrowano się na jednym z problemów: roli ochrony środowiska w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

Plan a ograniczenia

Plany miejscowe stanowią chyba najważniejszy instrument zarządzania przestrzenią, w związku z tym również one mogą znacząco wpływać na środowisko. Z drugiej strony, same są znacząco zdeterminowane uwarunkowaniami środowiskowymi (wyrażonymi m.in. w ustawie ocenowej, ustawie Prawo ochrony środowiska czy też w ustawie o ochronie przyrody). Można więc powiedzieć, że regulacje prawne dotyczące ochrony środowiska mają znaczący wpływ na zarządzanie przestrzenią, a z kolei instrumenty zarządzania przestrzenią ? zwłaszcza plany miejscowe ? determinują zarządzanie środowiskiem. W samej ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w art. 15 (określającym zakres planu miejscowego), wskazano, że w planie okr...