Śnieżne zimy występujące w Europie w ostatniej ćwierci XIX w. skłaniały do poszukiwania sposobów szybkiego uprzątania śniegu zalegającego ulice miast. Jednym z nich było topienie śniegu.


Metodę polegającą na stapianiu śniegu prawdopodobnie po raz pierwszy zastosowano w Paryżu w 1879 r. i stosowano ją z powodzeniem w następnych latach. Proces topienia odbywał się przy pomocy maszyny parowej, która ?(?) za pomocą odpowiedniej rury wprowadza parę pod śnieg, wzdłuż rynsztoku nagromadzony. Śnieg topnieje prędko i w postaci wody ścieka do kanałów (?)?. Pracująca maszyna dodatkowo służyła przechodniom do ogrzewania.


W podobny sposób próbowano topić śnieg w m.in. w Anglii ? za pomocą podziemnego ogrzewania gazem, z kolei w Rosji wykorzystywany był przyrząd podobny do żelazka. Sposoby te zostały jednak zarzucone z powodu wysokich kosztów. Natomiast w Niemczech dużym powodzeniem cieszyło się urządzenie podobne do lokomobili, wynalezione przez Gustawa Hennigkego. Podobnie było z prezentowaną na Wystawie Rzemieślniczej w Petersburgu w 1885 r. maszyną wynalezioną przez Bolszonowa, która ?(?) wytrzymała już próbę praktyczną (?), ponieważ stapiała śnieg na podwórzach domów i była bardzo przez właścicieli takowych poszukiwaną (?)?. Jednak topienie śniegu przy użyciu pary najbardziej rozpowszechniło się w Ameryce. Liczne fabryki napędzane maszynami parowymi wykorzystywały parę do usuwania śniegu z własnego terenu, a także za drobną op...