Cmentarze to miejsca pochówku zmarłych, a jednocześnie przestrzeń o niezwykle silnym nacechowaniu znaczeniowym, gdzie funkcja religijna pozostaje w ścisłym związku z rolą tych miejsc jako sfery pamięci. W kulturze chrześcijańskiej, podobnie jak w wielu innych, groby indywidualne czy mauzolea rodowe przypominają o przemijaniu, wyrażają pamięć o ludzkich istnieniach. Otaczane są szczególną troską, a odwiedzanie cmentarzy i praktyki religijne odbywane wokół grobów bliskich związane z modlitwą w szczególny sposób budują więź między żywymi i umarłymi. Cmentarze to także miejsca kreowania świadomości historycznej i kulturowej społeczeństwa. Poprzez fundowanie pomników osobom zasłużonym (takim jak bohaterowie i ofiary wojen czy represji, uczeni, artyści i inni) oraz uczestniczenie w ich pogrzebach stanowi od wieków jeden z ważniejszych przejawów patriotyzmu i służy integracji danej grupy społecznej, a nawet całego narodu.
Dla podkreślenia funkcji upamiętniającej, dla celebrowania pamięci o dawnych pokoleniach nie bez znaczenia jest sposób ukształtowania przestrzeni cmentarzy. W przestrzeni zamkniętej ogrodzeniem i oprawionej wejściami rozplanowanie poszczególnych kwater zebranych w sekwencje może przyjąć formę klasyczną opartą o rozwiązania regularne, nawiązującą do wzorców historycznych. Wiele obiektów współczesnych przyjmuje rozwiązania naturalistyczne, gdzie różne formy architektoniczne (nagrobki, pomniki i tablice upamiętniające) oraz elementy plastyczne (rzeźby, ma...