Katowickie Wodociągi na końcowym etapie prac w śródmieściu wymieniają sieć wodociągową, kanalizacyjną oraz przyłącza do budynków.
– Wymianę wodociągu prowadzono metodą bezwykopową przewiertu sterowanego. Powstał tak nowy odcinek sieci z polietylenu o długości 132 m i przyłącza do budynków o łącznej długości 43 m – informuje Agnieszka Jaszkaniec, rzeczniczka Katowickich Wodociągów
Równolegle kanalizacja
Równoległa wymiana sieci kanalizacyjnej, prowadzona tradycyjną metodą wykopową, obejmuje odcinek kanalizacji o długości 165 m oraz 26 m przyłączy. Całość będzie wykonana z rur PVC. Prace mają potrwać do końca listopada br. Koszt całej inwestycji wynosi blisko 600 tys. zł netto, a środki na jej realizację pochodzą z opłat za wodę i odprowadzanie ścieków.
– Najstarsze wymienione w śródmieściu sieci wodociągowe miały ponad 100 lat – znajdowały się one np. w głównych ulicach Jagiellońskiej, Warszawskiej, czy 3 Maja. Pierwsze sieci w mieście wykonywano z drewna. Później stosowano trwałe, ale mało elastyczne żeliwo szare. W drugiej połowie XX w. do budowy sieci wodociągowych zaczęto wykorzystywać stal, która okazała się bardzo nietrwała i szybko ulegała korozjom. Później zaczęto sięgać po różnego rodzaju tworzywa sztuczne. Dziś najpopularniejszymi materiałami do budowy sieci są rury z polietylenu oraz ze żeliwa sferoidalnego – mówi Jan Psiuk, dyrektor ds. inwestycyjno-remontowych Katowickich Wodociągów, redaktor wydanej w 2007 r. monografii „Katowickie wodociągi”.
Jak najmniej uciążliwości
Prawie cała sieć wodociągowa w centrum Katowic została wymieniona. Inwestor, czyli katowicka spółka, postarał się, aby w trakcie prac mieszkańcy odczuli jak najmniej uciążliwości. Dlatego najczęściej stosowaną metodą wykonywania robót był przewiert sterowany. Metoda ta polega na wykonaniu otworu pilotażowego, następnie jego rozwierceniu do odpowiedniej średnicy i wciągnięciu zaprojektowanej rury osłonowej lub przewodowej do wnętrza wykonanego w ziemi tunelu. W ten sposób zostały wymienione sieci wodociągowe m.in. w rejonie Rynku, Placu Wolności, w ul. Warszawskiej, Dworcowej, Mariackiej, Mickiewicza czy Słowackiego.
Kraking
To metoda wyburzeniowa, która została zastosowana w ul. Jagiellońskiej. Polega na kruszeniu starego kanału za pomocą specjalnej głowicy, poszerzaniu go w niezbędnym zakresie i równoczesnym wciąganiu za głowicą nowego przewodu.
Rękaw i Compact Pipe
Stan części sieci pozwalał na ich renowację, nie trzeba było wymieniać instalacji. Jeśli chodzi o renowację przewodów o średnicy do 300 mm, najczęściej używaną metodą był rękaw, który wprowadzany jest do wnętrza rury odwrócony na lewą stronę, a po wywróceniu na prawą następuje jego wklejenie do istniejącego przewodu. Ten sposób zastosowano m.in. w ulicach Sokolskiej, Lompy, Alei Górnośląskiej, czy Kościuszki. Do wykonania renowacji fragmentu wodociągu w ul. Warszawskiej zastosowano metodę Compact Pipe, która polega na wciągnięciu do istniejącego, oczyszczanego odcinka sieci nowej rury z polietylenu, i rozprężeniu jej wewnątrz pod wpływem temperatury.
Minimum 50 lat
Trwałość materiałów stosownych dziś do budowy sieci wodociągowych szacowana jest na 50 lat i więcej. Porównywalna jest trwałość sieci poddanych renowacji. Stosowanie renowacji metodami bezwykopowymi jest możliwe, gdy wodociąg nie uległ znacznym uszkodzeniom i załamaniom. Połamane odcinki sieci muszą być wymienione, by system działał bezawaryjnie.
Komentarze (0)