Najważniejsze wyróżnienie hydrologiczne w Europie dla Bulwarów Wiślanych i Kanału Augustowskiego

Warszawskie Bulwary Wiślane i Kanał Augustowski zostały nagrodzone przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Inżynierii i Badań Wodno-Środowiskowych. To najważniejsze wyróżnienie hydrologiczne w Europie. Nagrody dla tych dwóch obiektów inżynierii hydrologicznej ogłoszono podczas szóstego europejskiego kongresu IAHR zorganizowanego przez Polską Akademię Nauk i Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego.

W imieniu prezydenta Rafała Trzaskowskiego nagrodę odebrała w czwartek, 18 lutego, Justyna Glusman, dyrektorka koordynatorka ds. zrównoważonego rozwoju i zieleni Urzędu m.st. Warszawy.

Płuca i serce Warszawy

– W imieniu prezydenta, Rafała Trzaskowskiego dziękuję za tę nagrodę. Bulwary Wiślane z całą pewnością na nią zasłużyły. To dzięki nim Wisła zbliżyła się do miasta, a ludzie do Wisły, zyskując nowoczesną przestrzeń – miejsce rekreacji i odpoczynku nad brzegiem rzeki, pośród zieleni – mówiła Justyna Glusman, odbierając nagrodę. – O ile prawy brzeg Wisły można nazwać płucami Warszawy, to lewobrzeżne Bulwary Warszawskie są niewątpliwie jej sercem. Jest to miejsce otwarte i zrównoważone przyrodniczo. Zgodnie z zasadą, że Wisła jest dla wszystkich – dodała.

Kongres odbywał się w dniach 15-18 lutego m.in. w Warszawie, pod patronatem prezydenta m.st. Warszawy, Rafała Trzaskowskiego. Europejscy hydrolodzy uhonorowali Bulwary Wiślane nagrodą „Industry Innovation Award” jako wyróżniający się przykład nowoczesnego nabrzeża łączącego odpowiedź na potrzeby mieszkańców z aspektem ochrony natury. Kanał Augustowski zdobył natomiast „Regional Hydro-Environment Heritage Award” jako skarb inżynierii hydraulicznej.

Bulwary Wiślane

Lewy brzeg Wisły zaczął się rozwijać w okresie międzywojennym, kiedy to stał się obszarem przemysłowym do obsługi transportu śródlądowego i dostaw węgla do elektrowni. Po drugiej wojnie światowej do koryta Wisły trafiała ziemia i gruz ze zniszczonych i nowych budynków. Lewobrzeżne bulwary były przebudowywane w dwóch etapach, w 2015 r. i w 2017 r. Pierwsza część projektu była bardzo wymagająca ze względu na swą konstrukcję. Zachowano dwupoziomowe stare pomosty o wartości historycznej. Szerokość nabrzeża ograniczała bardzo ruchliwa droga. Projektantom udało się zainstalować trzy różne pasy ruchu: rowerowego, rekreacyjnego i spacerowego.

Zmiany były wprowadzane przy jednoczesnym poszanowaniu bliskości natury prawego brzegu Wisły, który jest obszarem chronionym Natura 2000. Znajdują się tam łęgi, starorzecze, wyspy czy mokradła, międzywale – gdzie występują cenne gatunki roślin i żyjących dziko zwierząt. Bulwary Wiślane, korespondując z naturalnym charakterem prawego brzegu Wisły, również zostały wzbogacone w zieleń – przy modernizacji zasadziliśmy tu ponad 200 drzew, 37 tys. krzewów oraz 15 tys. ozdobnych bylin.

Konstrukcję bulwarów zaplanowano tak, by ograniczyć skutki ewentualnych powodzi lub podtopień częściej występujących w dobie zachodzącej zmiany klimatu. Miało to decydujący wpływ na wszystkie elementy zagospodarowania terenu.

Bulwary wyposażone zostały w szereg atrakcji, które pokochali mieszkańcy Warszawy i turyści. Zlokalizowany jest tu m.in. park z zacieniaczami, trampoliny, plaża miejska. Mamy amfiteatr, plenerową siłownię i skatepark. Bulwary integrują ruch pieszy, rowerowy oraz komunikację na samej rzece.

Zwiększająca się regularnie liczba odwiedzin to dowód, że Bulwary stały się jedną z najistotniejszych przestrzeni publicznych w Warszawie, na którą moda trwa przez cały rok.

– Bulwary Wiślane w Warszawie są wyjątkowo udanym w skali europejskiej kompromisem godzącym potrzeby mieszkańców miasta z ochroną przyrody i naturalnej części wiślanego nabrzeża – powiedział w trakcie ceremonii prof. Paweł Rowiński, wiceprezes PAN i wiceprzewodniczący IAHR.

Kanał Augustowski

Kanał Augustowski ma 101 km długości i łączy płynącą po polskiej stronie Wisłę i ciągnącą się po białoruskiej stronie rzekę Niemen. Jego budowa rozpoczęła się w 1824 r. i trwała 14 lat. Trasa przebiega przez polodowcowe, obniżone tereny, tworzące pasmo jezior augustowskich: Necko, Białe, Studzieniczne, Swoboda, Gorczyckie, Orle, Paniewo, Krzywe, Mikaszewo oraz sieć rzeczną Biebrzy, Netty, Czarnej Hańczy i Niemna.

Część Puszczy Augustowskiej z kanałem oparła się działalności człowieka. W 1968 r. ówczesny minister kultury i sztuki uznał polski odcinek kanału za zabytek techniki. W 1979 r. cały kanał został wpisany do rejestru zabytków, a następnie stał się pomnikiem historii, czyli miejscem o szczególnej wartości historycznej i naukowej, utrwalonym w powszechnej świadomości i mającym duże znaczenie dla dziedzictwa kulturalnego Polski. Na początku XXI wieku Kanał Augustowski przeszedł remont. Dziś jest obiektem cenionym przez turystów za walory techniczne, architektoniczne, kulturowe i przyrodnicze. Pływają nim kajaki i małe statki pasażerskie.

O nagrodach

Przyznanie nagród było wydarzeniem towarzyszącym 6. Międzynarodowemu Kongresowi Wodnemu IAHR, w którym wzięło udział ponad 400 specjalistów z 53 krajów. Głównym zagadnieniem Kongresu były: problem zmiany klimatu, ekstremalne zjawiska wodne, naturalne zagrożenia, hydraulika środowiskowa i inżynieria hydrauliczna. Organizatorami tegorocznego wydarzenia były: PAN, SGGW i Instytut Geofizyki PAN. Kongres odbył się w dn. 15-18 lutego pod auspicjami Międzynarodowego Stowarzyszenia Inżynierii i Badań Wodno-Środowiskowych (The International Association for Hydro-Environment Engineering and Research).