Symbolika i charakter przestrzeni przy kościele w Międzygórzu straciły na wyrazistości, dlatego też pojawił się pomysł aby, przy poszanowaniu pierwotnej specyfiki miejsca stworzyć ogród, którego symbolami staną się rośliny.

Międzygórze to miejscowość licząca ok. 600 mieszkańców, położona w woj. dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, u podnóża Śnieżnika. Od 1740 r., kiedy to stała się własnością księżniczki Marianny Orańskiej, żony księcia pruskiego Albrechta Hohenzollerna, Międzygórze przekształciło się w popularną miejscowość wypoczynkową z charakterystyczną drewnianą architekturą w stylu szwajcarskim. W 1875 roku doktor Henryk Jaenisch dostrzegł walory lecznicze tego miejsca i założył tu stację klimatyczną, która stała się znanym i cenionym uzdrowiskiem. Snycerka balkonów, balkoników i elewacji, zachowany historyczny układ ruralistyczny z XVI-XX w. oraz specyficzny mikroklimat, wynikający z położenia w dolinie potoków Wilczki i Bogoryi, są atrybutami tego dawnego Luftkurortu. Jest nim również drewniany, barokowy kościół pod wezwaniem św. Józefa, Oblubieńca NMP, najstarszy tego typu budynek w Międzygórzu.

Zjawiskowy zakątek

Teren tej barokowej świątyni z 1742 r., usytuowanej w centrum wsi, wyznacza kamienny mur. Otoczenie tak chronione to sacrum. Oprócz kościoła, znajduje się tu kaplica cmentarna, kamienny krzyż z 1781 r. i drugi ? drewniany, misyjny. O tym, że kiedyś istniał tu cmenta...