Rozwój biogazowni rolniczych zintegrowanych z siecią gazową ma stać się alternatywą dla biogazowni CHP dzięki zaadaptowaniu biogazu rolniczego na paliwo gazowe.
 
Zachętą do inwestycji mają być brązowe certyfikaty przyznawane za ekwiwalentną ilość energii elektrycznej wyliczanej na podstawie ilości biogazu rolniczego wtłoczonego do sieci gazowej. PIGEO przedstawia stanowisko do projektu rozporządzenia ministra gospodarki w tym zakresie, który przedłożono do konsultacji społecznych w październiku br.
Zgodnie z ustawą Prawo energetyczne ( P.e.) jedynie biogaz rolniczy po oczyszczeniu do parametrów gazu sieciowego (odpowiednio grupy E, podgrupy Lw, Ls, Ln, Lm) może być wprowadzony do sieci. W opinii PIGEO nie znajduje uzasadnienia brak możliwości wtłaczania biogazu powstałego z innych surowców niż surowce pochodzenia rolniczego. Ta dyskryminacja jest niezgodna z dyrektywą 2009/28/WE.
 
Wyliczanie ekwiwalentnej energii elektrycznej
Zgodnie z P.e., świadectwami pochodzenia wspierana jest jedynie energia elektryczna. W przypadku biogazu rolniczego wtłaczanego do sieci gazowej, ma być wspierana także energia elektryczna. Wyliczona zostanie na podstawie odpowiedniego algorytmu. Wartość certyfikatu brązowego będzie taka sama jak certyfikatu zielonego. Proponowany algorytm projektu rozporządzenia to iloraz wartości opałowej biogazu i referencyjnej sprawności elektrycznej h. Tę ostatnią ustalono na poziomie 42%. Wartość ta zbiega się z referencyjną wartością sprawności dla rozdzielnego wytwarzania energii elektrycznej dla biogazu w układach kogeneracyjnych oddawanych do użytku w latach 2006-2011.
W opinii PIGEO nie znajduje uzasadnienia przyjęta wartości h jak dla biogazu (42%). Biogaz lub biogaz rolniczy to gaz pozyskany z biomasy o zawartości metanu ok. 50-75%. Roczna produkcja takiego biogazu w modelowej biogazowni, odpowiadającej mocy elektrycznej zainstalowanej 1 MW, wynosi ok. 3,5-4 mln m3. Zasadne byłoby przyjęcie h na poziomie 42% dla biogazu nie oczyszczonego i dozowanego do sieci w sposób kontrolowany tak, aby nie zakłócić jakości gazu sieciowego – takie rozwiązanie jest także możliwe z technicznego punktu widzenia. Biogaz rolniczy spełniający kryteria parametrowe sieci charakteryzuje się zawartością metanu na poziomie > 97%. Jego roczna produkcja w modelowej jednostce 1 MW zmniejsza się do ok. 2 mln m3. Dlatego biogaz rolniczy oczyszczony do parametrów gazu sieciowego nie może być porównywany z biogazem o zawartości CH4 ok. 50-75% pod względem h. Biogaz rolniczy po oczyszczeniu odpowiada lub przewyższa parametrami gaz ziemny i po wtłoczeniu do sieci łączy go z biogazem jedynie pochodzenie.
 PIGEO pozytywnie ocenia formułę przyjętego algorytmu, jednakże podkreśla konieczność zwiększenia h przynajmniej do wartości gazu ziemnego (w 2011 r. wynosi ona 52,5%). Biogaz po oczyszczeniu może zostać wykorzystany do wytwarzania energii elektrycznej ze sprawnością taką jak dla gazu ziemnego lub wyższą. Dlatego w celu rozwoju źródeł w oparciu o biometanownie zasilające sieć gazową biogazem rolniczym (po oczyszczeniu) ustawodawca powinien rozważyć wprowadzenie odrębnej wartości h dla biogazu rolniczego (spełniającego kryteria parametrowe gazu sieciowego), nawet przekraczającej wartość sprawności dla gazu ziemnego.
 PIGEO dokonało analizy porównawczej systemu wsparcia biogazowni zintegrowanych z układami kogeneracyjnymi z systemem wsparcia proponowanym dla biometanowni sieciowych. Wyniki dowodzą, że aby systemy wsparcia były porównywalne, h powinna wynosić co najmniej 60%, głównie z uwagi na duże koszty instalacji oczyszczania biogazu rolniczego oraz większe koszty operacyjne w porównaniu do biogazowni CHP, a także ze względu na fakt, iż wspierany jest nie biogaz wytwarzany, a jedynie biogaz wtłaczany (brak analogii do zielonych certyfikatów wydawanych za fizyczną produkcję energii elektrycznej w źródłach odnawialnych – własne zużycie). Należy zaznaczyć także, że obecnie funkcjonujące systemy wsparcia dla biogazowni CHP wcale nie przekładają się na zainteresowanie inwestorów. Liczymy na pozytywne zmiany regulacyjne.