Brzostownica japońska
Brzostownica japońska
Brzostownica japońska (Zelkova serrata) należy do rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Trzy gatunki wiązów (Ulmus) występują w naszej rodzimej florze. Pod względem morfologicznym brzostownica jest najbardziej podobna do wiązu amerykańskiego (U. americana). W stanie naturalnym drzewo to rośnie na dobrych glebach, w lasach mieszanych japońskich wysp Kiusiu i Sikoku, w chińskiej prowincji Czekiang, na Tajwanie i na Półwyspie Koreańskim. W Polsce jest drzewem egzotycznym, uprawianym przeważnie w ogrodach botanicznych i arboretach. Dorodny, zdrowy okaz znajduje się m.in. w Poznańskim Ogrodzie Botanicznym.
Wygląd
W ojczyźnie brzostownica wyrasta do wysokości 30-35 m, w Europie osiąga 15-20 m. Na ogół pień ma krótki i często rozwija ich kilka na raz. Drzewo pokrywa szara i gładka kora z długimi poprzecznymi przetchlinkami, złuszczająca się płaskimi płytkami, pod którymi widoczna jest nowa o barwie żółtej do pomarańczowo-brązowej lub wiśniowej. Pędy są nagie – od brązowo-czerwonych do oliwkowo-brązowych. Konary i grube gałęzie wznoszą się pod kątem ok. 45 stopni, tworząc szeroko rozpostartą koronę, czasami od parasolowatej do kulistej. Dlatego po ulistnieniu drzewo to dostarcza dużo cienia. Eliptyczne lub jajowato-eliptyczne liście na krótkopędach mają długość ok. 6 cm. Na długopędach osiągają długość do ...
