Budleja skrętolistna (Buddleja alternifolia Maxim.), podobnie jak 100 innych gatunków tego rodzaju, należy do rodziny budlejowatych (Buddlejaceae), występujących naturalnie na obszarach o klimacie ciepłym, zwłaszcza we wschodniej Azji. Nazwa rodzajowa rośliny została nadana na cześć miłośnika botaniki, Adama Buddle?a (1660?1715). Budleja skrętolistna występuje w północnozachodnich Chinach, w prowincji Gansu. Niemiecki dendrolog Harri Günther w książce ?Schöne Blütengehölze? z 1978 r. napisał, że odkrył ją w 1785 r. von Piasezki. Opisu dokonał Karl Johann Maximowicz (1827?1891), Rosjanin, kurator w Muzeum Botanicznym w Petersburgu. 
Do uprawy wprowadził ją w 1914 r. Reginald Farrer w Anglii. Budleja ma także polską nazwę ? omżyn. U nas bardziej rozpowszechniona jest budleja Davida (B. davidii Franch.) z licznymi odmianami.
Opis gatunku
Budleja skrętolistna w korzystnych warunkach jest szeroko rozłożystym krzewem, osiągającym 2?4 m wysokości i podobnej szerokości. Pędy główne są silne, wyprostowane, a pozostałe cienkie, wiotkie i malowniczo przewieszające się na boki, szaroowłosione. Liście ułożone skrętolegle (stąd nazwa gatunkowa), wąskolancetowate, długości 3?10 cm, na wierzchu ciemnozielone, od spodu z białosrebrzystym kutnerem. Przed zimą opadają. Kwiaty jasnofioletowe lub lilaróżowe, zebrane wzdłuż zeszłorocznych (dwuletnich) pędów w gęstych pęczkach, pachnące, pojawiają się w czerwcu i lipcu. Podobne do kwiatów budlei...