Zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, rada gminy może podjąć uchwałę o dopłacie dla jednej, wybranych lub wszystkich taryfowych grup odbiorców usług. Dopłatę gmina przekazuje przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu.

Cel opisanej regulacji jest jasny. Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu oraz wydane na podstawie jej art. 23 rozporządzenie taryfowe1 wprowadziły, przynajmniej formalnie, zasadę, iż ceny i stawki opłat stosowane przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne winny zapewniać mu niezbędne przychody na poziomie gwarantującym pokrycie kosztów funkcjonowania. Oczywiście rozporządzenie taryfowe nakazuje chronić odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem kosztów świadczenia usług, jednakże w sytuacji, gdy koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo są celowe i uzasadnione, kontekst społeczny pozostaje dla procedury taryfowej obojętny. W tym stanie rzeczy ustawodawca, rozumiejąc, że wysokość cen i stawek opłat z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków to nie tylko kwestia ekonomicznej kalkulacji, ale również, a może przede wszystkim, kwestia dostępności usług zaspokajających podstawowe potrzeby człowieka, zdecydował o tym, iż rada gminy ma prawo uchwalić dopłatę, którą przekazuje przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu po to, by ograniczyć koszty ponoszone bezpośrednio przez odbiorców usług. Zatem cel i uzasadnienie wprowadzenia opisywanej...