Z punktu widzenia Aktywnej Kontroli Wycieków (AKW) ograniczanie strat wody ma postać cyklicznie dokonywanych przeglądów. Przy stosowaniu AKW straty wody – wizualizowane za pomocą przepływu nocnego (oczyszczonego z niepożądanych wartości) – przypominają duże zęby piły.

Na szczytach tych zębów dokonywane są przeglądy, a następnie usuwane nieszczelności. W efekcie przepływ nocny spada i znowu po pewnym czasie wycieki wzrastają. W ten sposób powstaje łatwo zauważalny „gruby” cykl zmian wielkości strat na sieci.
Na rysunku przedstawiono przykładowe porównanie przebiegu przepływu nocnego przy prowadzeniu procesu AKW i Szybkości Napraw (SN) w warunkach, kiedy eksploatator (w obu przypadkach) dokonał stabilizacji poziomu strat.

Ustabilizowane procesy
W SN straty „zamieniają” się w szereg pojedynczych i mniejszych zębów o różnej wielkości (wysokości i szerokości). Podjęcie decyzji o wejściu na obszar detekcji wycieków wynika tu z głębszej wiedzy o sieci i o parametrach samego procesu SN. Wgląd w sam przebieg zmian przepływu nocnego oraz wyniki testowania stopniowego mogą zadecydować o sposobie dokonywanego przeglądu (ogólny czy szczegółowy) lub rodzaju i kolejności stosowanych urządzeń do bezpośredniej detekcji miejsc powstawania wycieków (logery szumowe, geofony, korelatory).
Przykładowo, jeśli w trakcie obserwacji danych z kolejnych nocy przepływ w strefie wzrastał powoli w dłuższym czasie, wówczas ba...