Kompostowanie w Europie i w Polsce Cz. III

W prawodawstwie polskim nie ma żadnych formalnych definicji kompostowania i kompostu, beztlenowego rozkładu (fermentacji metanowej) ani technologii mechaniczno-biologicznego unieszkodliwiania. Nie wiadomo więc, jakie warunki należy spełnić, aby materiał, który powstaje w procesie biologicznego przetwarzania (z określonego surowca odpadowego), nadawał się do rozprowadzania na powierzchni ziemi jako „kompost”, a kiedy będzie nadal uznawany za „odpad”.


W polskim prawodawstwie pojęcia „kompostowanie” i „beztlenowa obróbka” pojawiają się w definicji recyklingu organicznego, zamieszczonej w przepisach ogólnych (art. 3) Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (DzU nr 62, poz. 628, z późn. zm.). Przez „recykling organiczny” rozumie się obróbkę tlenową (w tym kompostowanie) lub beztlenową odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach, przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan.
Recykling organiczny stanowi jedną z form recyklingu. Generalnie jest on zaliczany do metod odzysku – proces R3 – Recykling lub regeneracja substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (włączając kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania). Recykling prowadzi do wykorzystania odpadów w całości lub w części poprzez rozprowadzenie na powierzchni ziemi w cel...