W wyniku procesów starzeniowych, błędów eksploatacji i oddziaływań zewnętrznych o różnej intensywności, przewody sieci kanalizacyjnej ulegają destrukcji o charakterze skokowym lub rozłożonym w czasie. Spowodowane tym przerwy w funkcjonowaniu sieci wymagają podjęcia odpowiednich działań, których zasadniczym efektem jest rehabilitacja techniczna (odnowa) przewodów, obejmująca w skrajnym przypadku zastąpienie uszkodzonych przewodów nowymi.

Destrukcja przewodów, zarówno o charakterze skokowym, jak i rozłożona w czasie, może spowodować wystąpienie stanu awaryjnego, którego rozpoznanie nie zawsze jest oczywiste. Sieci kanalizacyjne mają „ukryty” charakter pracy i prowadzą medium (ścieki) grawitacyjnie. Stąd nawet w przypadku pęknięcia i rozszczelnienia przewodu nie obserwuje się takich wyraźnych skutków jak przy podobnych uszkodzeniach sieci pracujących pod ciśnieniem – gazowych czy wodociągowych, z występującym zalewaniem ulic, spadkami ciśnienia odczuwalnymi na rozdzielniach itp.
Przewody kanalizacyjne, absolutnie niespełniające wymagań szczelności i nośności, mogą więc długotrwale funkcjonować, odprowadzając ścieki i powodując skażenie środowiska, stwarzając potencjalne zagrożenie zapadnięcia się terenu nad uszkodzonym przewodem, i – co istotne – stan ten może nie być rozpoznany.
Działania podejmowane przez zarządzających sieciami powinny zmierzać do wyeliminowania lub przynajmniej ograniczenia ilości ich awarii. Zasadnicz...