Rezerwat przyrody stanowi dobrze obwarowany prawnie obszar występowania szczególnie cennych siedlisk, gatunków bądź obiektów przyrody nieożywionej. W praktyce nie spotyka się dyskusji nad sensem jego powołania, ale bywa, że poddaje się w wątpliwość jego wielkość i przebieg granic.
Wielkość rezerwatu wydaje się zazwyczaj niepotrzebnie duża, a przebieg granic komplikuje zarządzanie terenem. Największe wątpliwości pojawiają się w sytuacji powiększania już istniejących rezerwatów. Dla wielu środowisk rezerwat powinien sprowadzać się do kilkuarowej enklawy, położonej najlepiej w niedostępnym (dla inwestycji) terenie, tak aby nie sprawiał kłopotów planistom i inwestorom. Niestety, nie zawsze udaje się wyznaczyć granice rezerwatów w tak wygodny sposób. Projektanci terenów chronionych, w tym rezerwatów przyrody, są zazwyczaj postrzegani jako ci, którzy kierują się zasadą: im więcej (rezerwatu), tym lepiej. Tak nie jest – zarówno lokalizacja rezerwatów, jak i ustalanie ich powierzchni zależy od wymagań ekologicznych chronionego obiektu.
Lokalizacja rezerwatów zależy od czynników naturalnych, a więc obecności cennych przyrodniczo siedlisk, gatunków lub obiektów geologicznych, podlegających ochronie prawnej. Bez znajomości przyrodniczych wymagań gatunków i siedlisk trudno jest zrozumieć kryteria wyznaczania rezerwatów. W wielu wypadkach rezerwaty są częścią pewnego systemu ochrony i oznacza to, że mają zagwarantować zachowanie gatunku lub siedliska na znacznym obszarze ...