Klinowo-pierścieniowa struktura zieleni Poznania zapewnia dobrą dostępność terenów dla mieszkańców w izochronach dojścia pieszego poniżej 10 minut, co zbadano za pomocą narzędzi GIS. Istnieją jednak obszary miasta, z których dostęp do parków i lasów wymaga znacznie dłuższego czasu dojścia. Jak poprawić tę dostępność?

Jednym z kluczowych elementów determinujących jakość życia w mieście jest dostęp do terenów zieleni miejskiej, a zwłaszcza lasów i parków o dużej bioróżnorodności i powierzchni przekraczającej 2 ha, które umożliwiają zanurzenie się w odmiennym środowisku (zjawisko immersji) i regenerację sił.

Struktura zieleni Poznania

Klinowo-pierścieniowy system zieleni w Poznaniu (rys. 1) jest konsekwencją decyzji planistycznych opartych na koncepcji wybitnego architekta-urbanisty, Władysława Czarneckiego, stworzonej w latach 1930-1934 wspólnie z botanikiem Adamem Wodziczko, profesorem Uniwersytetu Poznańskiego, który był wielkim propagatorem ochrony przyrody. Stworzył fizjotaktykę ? naukę o stosunku człowieka do przyrody. Trzon systemu zieleni opiera się na układzie dolin rzecznych: Warty (klin północ-południe), Bogdanki (klin zachodni) i Cybiny (klin wschodni) oraz mniejszych cieków, takich jak Główna czy Strumień Junikowski, które przenikają strukturę miasta od śródmieścia po obrzeża i łączą się z podmiejskimi lasami. Układ pierścieni opiera się na systemach dawnych fortyfikacji miejskich. Najbliższy cent...