Dotacje na biogaz w praktyce

Obecnie dynamicznie rozwijają się dwa rodzaje biogazowni – małe biogazownie rolnicze i zintegrowane biogazownie w przemyśle spożywczym.

 

Jesienny nabór z 2011 r. dotyczący małych biogazowni rolniczych w ramach programu Rozwoju Obszarów Wiejskich PROW 311, zaowocował przyjęciem 174 wniosków. Tylko dzięki decyzjom ministra rolnictwa i rozwoju wsi, wydłużającym termin składania uzupełnień do 18 miesięcy, formalnie pozostały do rozpatrzenia 52 wnioski, a w rzeczywistości procedowanych jest ok. 40. Cała historia tego naboru jak w soczewce skupia problemy, głównie formalno-prawne, dotyczące budowy w naszym kraju instalacji biogazowej o każdej wielkości, także tej bardzo małej. Powszechna niewiedza organów administracji, opór społeczny, brak wykwalifikowanej kadry projektowej i wykonawczej to przyczyny swoistej męki tych inwestorów (przeważnie rolników), którzy odważyli się przetrzeć biogazową ścieżkę inwestycyjną. Wysokość wsparcia (50% kosztów kwalifikowanych, ale nie więcej niż 500 tys. złotych) okazała się mało adekwatna do założeń specjalistów, twierdzących,  że można wykonać instalację biogazową o mocy elektrycznej ok. 100 kW_e za niewiele więcej niż 1 mln zł.