Drzewa mniej znane cz. 3
SURMIA
Podczas spacerów w niektórych parkach oraz wzdłuż kilku ulic Wrocławia czy Krakowa, naszą uwagę przyciągają drzewa o nadzwyczaj wielkich liściach, osiągających długość do 30 cm. Są to surmie, nazywane także katalpami. Nazwa surmia związana jest z dawnym zastosowaniem drewna tej rośliny do wyrobu trąb w Stanach Zjednoczonych. Surmy drewniane jako instrumenty dęte używane były dawniej, zwłaszcza w wojsku. Niemiecka nazwa tego drzewa - Trompetenbaum - również wywodzi się od trąby (trompete). Z kolei nazwa naukowa Catalpa (katalpa) pochodzi od indiańskiej nazwy surmii - catawpaw.
Spośród 10-11 znanych gatunków w Polsce uprawiane są zwykle trzy: surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides), wielkokwiatowa lub okazała (C. speciosa) i żółtokwiatowa (C. ovata). Dwa pierwsze gatunki dziko występują na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych, a trzeci - w środkowych Chinach jako endemit, czyli poza tym obszarem nigdzie więcej dziko nie rośnie.
Najbardziej znane
Najczęściej spotykana surmia bignoniowa ze Stanów Zjednoczonych do Europy (Anglia) dotarła w 1726 r. Do Krakowskiego Ogrodu Botanicznego trafiła w 1808 r. W parku w Konarzewie k. Poznania rosła już w 1816 r. Drzewo to istnieje do dzisiaj i kwitnie obficie dużymi kwiatami. 2 lutego 2007 r. miało 12 m wysokości i 155 cm obwodu pnia. Licząc tylko od 1816 r., obecnie ma 191 l...
Podczas spacerów w niektórych parkach oraz wzdłuż kilku ulic Wrocławia czy Krakowa, naszą uwagę przyciągają drzewa o nadzwyczaj wielkich liściach, osiągających długość do 30 cm. Są to surmie, nazywane także katalpami. Nazwa surmia związana jest z dawnym zastosowaniem drewna tej rośliny do wyrobu trąb w Stanach Zjednoczonych. Surmy drewniane jako instrumenty dęte używane były dawniej, zwłaszcza w wojsku. Niemiecka nazwa tego drzewa - Trompetenbaum - również wywodzi się od trąby (trompete). Z kolei nazwa naukowa Catalpa (katalpa) pochodzi od indiańskiej nazwy surmii - catawpaw.
Spośród 10-11 znanych gatunków w Polsce uprawiane są zwykle trzy: surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides), wielkokwiatowa lub okazała (C. speciosa) i żółtokwiatowa (C. ovata). Dwa pierwsze gatunki dziko występują na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych, a trzeci - w środkowych Chinach jako endemit, czyli poza tym obszarem nigdzie więcej dziko nie rośnie.
Najbardziej znane
Najczęściej spotykana surmia bignoniowa ze Stanów Zjednoczonych do Europy (Anglia) dotarła w 1726 r. Do Krakowskiego Ogrodu Botanicznego trafiła w 1808 r. W parku w Konarzewie k. Poznania rosła już w 1816 r. Drzewo to istnieje do dzisiaj i kwitnie obficie dużymi kwiatami. 2 lutego 2007 r. miało 12 m wysokości i 155 cm obwodu pnia. Licząc tylko od 1816 r., obecnie ma 191 l...
