Henryk Bylka

Tym razem zamiast pisać o ogólnopolskich kłopotach branży wodociągowo-kanalizacyjnej polecam tekst o przedwojennych wodociągach i kanalizacji w podpoznańskiej Wrześni. Niebawem minie 90 lat od oddania ich do użytku. Prezentowany opis pochodzi z 1928 r. i jest fragmentem „Sprawozdania z działalności i rozwoju samorządu miejskiego Miasta Wrześni w Polsce Odrodzonej 1918-1928 włącznie”.

Wodociągi miejskie we Wrześni

W połowie roku 1912 oddano wodociągi do użytku publicznego. Obliczone są wodociągi na zaspokojenie maksymalnego zapotrzebowania 12 tys. mieszkańców przy dziennem zapotrzebowaniu 100 litrów na głowę. Woda dostaje się z dwóch studni wierconych o głębokości 140 m przez kompresory do odżelaźniaczów koksowych, z których przechodzi wprost przez filtry żwirowe do 2 zbiorników o pojemności 40 m3 każdy. Stąd doprowadzają ją pompy ośrodkowe, posiadające wydajność 50 m3 na godzinę do zbiornika na wieży ciśnień. Zbiornik znajduje się na wysokości 35 m i ma 200 m3 pojemności. Pompowanie wody kompresorami ze studni podnosi oczywiście koszta, lecz w stosunku do roku 1913/14 jest cena wody tania, bo wynosi za m3 0,30 zł, w roku 1913/14 za m3 0,30 M (marki). Sieć miejska składa się z:
3566 m rury żel. o średnicy 100 mm,
2395 m 125 mm
250 m 150 mm
597 m 175 mm
595 m 200 mm
385 m 250 mm
878...