Wiek XX był niewątpliwie wiekiem wielkich nadziei i wielkich rozczarowań, okresem fascynujących osiągnięć ludzkiego umysłu (radio, energia jądrowa, radar, tworzywa sztuczne, telewizja, rakiety, komputery). Narastają jednak z coraz większą mocą obawy o uboczne oddziaływania niektórych dziedzin oraz przekonanie o istnieniu poważnych, globalnych zagrożeń, wśród których zauważyć należy energetykę jądrową, zanieczyszczenie środowiska, przeludnienie, głód, choroby. W końcu minionego wieku wzrosła świadomość zagrożeń, jakie przynieść może ludzkości kontynuacja rozwoju według dotychczasowego modelu cywilizacyjnego, zaczęto zastanawiać się nad kształtem nowego modelu, który powinien obowiązywać w XXI wieku.
Wśród wielu zagrożeń te o najbardziej trwałym i niebezpiecznym charakterze to dewastacja gleby, ocieplenie klimatu planety, zjawiska kwaśnych deszczów, zużywanie ochronnej warstwy stratosferycznego ozonu i inne. Wzrost świadomości niebezpieczeństw oraz osiągnięty już krytyczny stopień ingerencji współczesnej cywilizacji w środowisko stanowią podstawę do przekonania o konieczności przełomu. „Zrównoważony rozwój” jest więc humanitarną koncepcją rozwoju, pojmowaną jako globalna strategia, mająca na celu poprawę jakości życia i dobrobytu ludzkości, w warunkach ograniczonych ziemskich zasobów i przy uwzględnianiu dalekosiężnych skutków aktywności przemysłowej. Znajduje ona swoje oparcie w koniecznej współodpowiedzialności oraz solidarności żyjących i prz...