Energia geotermalna: stan i perspektywy wykorzystania na świecie i w Europie. Cz. II
Europę charakteryzują generalnie niskie i średnie wartości gęstości strumienia cieplnego Ziemi. Parametr ten waha się w zakresie od 30-40 mW/m2 w obrębie platformy prekambryjskiej do 60-80 mW/m2 w obszarze orogenu alpejskiego. Stosunkowo wysokie wartości – 80 do 100 mW/m2 cechują aktywne tektonicznie obszary południowej Europy, rów górnego Renu i niektóre inne rejony, m.in. basen panoński. Najwyższe wartości gęstości strumienia cieplnego Ziemi – 150 do 200 mW/m2 –stwierdzono na Islandii, położonej w obszarze aktywnego ryftu środkowo-atlantyckiego1.
Warunki termiczne powodują, że w Europie dominują złoża o niskiej entalpii, czyli złoża wód o temperaturach nieprzekraczających 150°C. Są one związane głównie ze skałami osadowymi – wapieniami, dolomitami, piaskowcami, a ponadto ze skałami – magmowymi (krystalicznymi, wulkanicznymi).
Największe eksploatowane złoża wód geotermalnych na kontynencie europejskim znajdują się w basenie paryskim (Francja), w basenie panońskim (położonym na terenie kilku państw – Węgier, Serbii, Słowacji, Słowenii, Rumunii), w obszarze Niżu Europejskiego (m.in. w Niemczech, Danii, Polsce), w paleogeńskich strukturach Karpat wewnętrznych (Polska, Słowacja), a także w alpejskich i starszych strukturach Europy Południowej (Bułgaria, Rumunia, Grecja, Turcja). Na niektórych obszarach ...
