Szacuje się, że roczne krajowe zużycie energii przez systemy wodociągowe tylko na cele pompowania wynosi ok. 10 mld kWh. Jej wartość, wg aktualnych cen, to około 4 mld zł, a jak wiadomo, ceny stale rosną. Całkowite zużycie energii przez stacje wodociągowe jest prawie dwukrotnie większe.
Zgodnie z dyrektywą Unii Europejskiej jeszcze w tym roku powinniśmy zmniejszyć zużycie energii na cele pompowania w systemach wodociągowych o 100 mln kWh, o wartości około 40 mln zł, zaś do 2020 r. o 2 mld kWh, o wartości (wg aktualnych cen) ponad 800 mln zł. Już dziś wiadomo, że nie spełnimy tych zaleceń.
Zazwyczaj energochłonność ocenia się w oparciu o typowe wskaźniki wyrażane w kWh/m3 lub kWh/m3, bar. Do oceny eksploatacji pracującego już systemu wskaźniki te są zazwyczaj wystarczające. Rozważając jednak cały „cykl życia” poszczególnych urządzeń, uzasadnione wydaje się uwzględnienie również tzw. energii wbudowanej, niezbędnej do wytworzenia urządzenia (użytych materiałów) wraz z energią odpowiadającą tzw. kosztom środowiskowym.
Pojęcie energochłonności powinniśmy więc zasadniczo odnosić do dwóch rodzajów energii: zużywanej podczas eksploatacji urządzeń (np. pomp, sprężarek, dmuchaw, a ponadto do ogrzewania pomieszczeń i ich oświetlenia, wyrażonej w kWh na metr sześcienny wyprodukowanej wody, czasami na metr sześcienny i bar – w odniesieniu, np. do agregatów pompo...