Problem finansowania systemów wodociągowo-kanalizacyjnych może być rozpatrywany z dwóch punktów widzenia – operacyjnego (krótkookresowego) oraz ekonomicznego (długookresowego). W pierwszym przypadku istotne są metody finansowania konkretnych zadań przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, np. wymiany rur czy budowy oczyszczalni ścieków. W drugim – ważne jest zbadanie, jak koszty funkcjonowania takich przedsiębiorstw są w ostatecznym rozrachunku rozłożone pomiędzy budżet publiczny a użytkowników.

W każdym przypadku funkcjonowanie przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego musi zmierzyć się z brakiem konkurencyjnego rynku na jego usługi. Choćby nawet poddać je surowym ograniczeniom, przedsiębiorstwo takie zawsze będzie miało przywilej bycia lokalnym monopolistą. Obowiązująca Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (z 7 czerwca 2001 r., z późn. zm. – DzU z 16 maja 2005 r. nr 85, poz. 729) stara się tego typu problemy rozwiązywać, ale nie wszystko daje się łatwo osiągnąć.
Aktualne finansowanie zadań przedsiębiorstw wodociągowo - kanalizacyjnych jest może niezbyt kontrowersyjne z punktu widzenia teorii ekonomii oraz użytkowników sieci, ale z pewnością bardzo kłopotliwe dla samych przedsiębiorstw borykających się z ograniczeniami bilansowymi. Nawet w najbogatszych gminach ich zyski mogą nie wystarczyć na pokrycie kosztów rozbudowy sieci albo poprawy jej jakości.

Aspekty operacyjne
Tra...