Ustawa o ochronie przyrody określa m.in. poszczególne formy ochrony przyrody i związane z nimi zakazy dotyczące zagospodarowania przestrzennego. Niestety, w praktyce można spotkać sporo dylematów i problemów związanych z połączeniem zakazów ochrony przyrody z zakazami wynikającymi z planowania przestrzennego. Z czego to wynika?

Analizę zacznijmy od takich form ochrony przyrody jak pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne, czy zespoły przyrodniczo-krajobrazowe. Ich ustanowienie następuje w formie uchwały rady gminy. W uchwale tej określane są zakazy dla właściwego obiektu, obszaru lub jego części. Już w tym kontekście warto wskazać, że gminy uzyskują tutaj możliwość manewru: nie muszą uchwalać wszystkich ustawowych zakazów, a także mogą te zakazy uchwalać tylko dla części danego obszaru. Wszystko musi być dostosowane do konkretnych wymogów przyrodniczych. Oczywiście, nie można przy tej okazji przekraczać wytycznych ustawowych i dodawać zakazów nieprzewidzianych prawem. Te ostatnie są natomiast zawarte w art. 45 ustawy o ochronie przyrody. Ich katalog jest szeroki, można jednak wskazać na następujące:

  • zakaz niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu bądź obszaru,
  • zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu,
  • zakaz zmiany sposobu użytkowania ziemi.

Niechlujność ustawodawcy

W uchwale rady gminy ustanawiają...