Glicynia (Wisteria) należy do rodziny bobowatych (Fabaceae). Łacińska nazwa rodzajowa oddaje cześć amerykańskiemu anatomowi Casparowi Wistarowi. W języku polskim używane bywają czasem nazwy wisteria lub słodlin. Znanych jest sześć gatunków występujących we wschodniej części Ameryki Północnej i we wschodniej Azji. W Polsce uprawiane są zwykle dwa gatunki i ich odmiany. Są to pnącza o masywnych, zdrewniałych łodygach, zwykle obficie kwitnące intensywnie przyjemnie pachnącymi kwiatami.

 

Opis

Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda (Willd.) DC.) pochodzi z Japonii i Półwyspu Koreańskiego. Uznawana jest przez profesjonalistów i miłośników roślin za jedno z najpiękniejszych pnączy (a może najpiękniejsze), jakie mogą być uprawiane w Polsce. Jej ozdobą jest wprost nadzwyczajne bogactwo kwiatów. Do uprawy w Europie wprowadził ją Philip von Siebold w 1830 r. (1796?1866). Był on niemiecko-holenderskim botanikiem i sławnym łowcą roślin, zwłaszcza japońskich.

Pędy glicynii wiją się lewoskrętnie na podporach do wysokości 6?10 m. W korzystnych warunkach przyrastają rocznie na długość o 1?3 m. Liście są nieparzystopierzaste, złożone z 13?19 listków, długości 8 cm, jajowato-eliptyczne. Jesienią są żółte i opadają. Kwiaty rozwijają się niemal równocześnie z liśćmi w maju-czerwcu. Są fioletowe lub fioletowoniebieskie, długości około 2,5 cm, pachnące, zebrane w gronach długości 20?50 cm. Gr...