Wymagane do osiągnięcia przez gminy poziomy przygotowania do ponownego użycia i recyklingu, określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska, z roku na rok są coraz wyższe. Wyznaczane przez Komisję Europejską ambitniejsze cele w ramach gospodarki o obiegu zamkniętym (circular economy) mają doprowadzić do zaprzestania wytwarzania odpadów (zero waste).

Rozporządzenie Ministra Środowiska zawiera wzory, zgodnie z którymi gminy na podstawie sprawozdań mają obliczać osiągane poziomy. Teoretycznie wszystko jest jasne, ale jak to wygląda w rzeczywistości?
Definicja recyklingu zawarta w ustawie o odpadach jest powszechnie znana: Rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk. Podobnie jest z przygotowaniem do ponownego użycia, przez które rozumie się odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności wstępnego przetwarzania.
Selektywne zbieranie odpadów, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24 ustawy o odpadach, ...