Grujecznik japoński
Grujecznik japoński jest u nas uprawiany sporadycznie, dlatego mało znany. Tymczasem to bardzo ładne drzewo ozdobne, co objawia się jesienią w intensywnie żółto zabarwionych liściach i oryginalnej budowie. Pewien amerykański profesor dendrologii mawia, że gdyby miał w ogrodzie miejsce tylko na jedno drzewo, to byłoby nim Katsura tree (tak w USA określa się grujecznik). Z czasem roślina ta rozpowszechni się pewnie także w Polsce.
O zapachu piernika
Grujecznik japoński Cercidiphyllum japonicum należy do rodziny grujecznikowatych (Cercidiphyllaceae). W stanie naturalnym występuje w Japonii. Rośnie tam nad brzegami rzek i w górach do wysokości ok. 1000 m n.p.m. W ojczyźnie osiąga 20-25 m wysokości. W Europie drzewa mają 5-12 m. Oprócz okazów o pojedynczym pniu, dość często zdarzają się wielopniowe – wynik podmarznięcia w młodym wieku. Drzewa dojrzałe są wystarczająco odporne na mróz. Kora pnia jest szarobrązowa, podłużnie spękana i bruzdowana, lecz raczej płytko i trochę odstająca. Pędy podzielone na długopędy i krótkopędy – te drugie zakończone tylko jednym pączkiem. Korona najpierw odwrotnie stożkowata, potem coraz szersza, aż w końcu parasolowata, o szerokości 4-6 m, nadzwyczaj malownicza.
Liście pojedyncze, jajowate do okrągławych, z sercowatą nasadą i na brzegu karbowane, ogonek czerwony. Blaszka liściowa 3-8 cm długości i szerokości, rozwijająca się...
