Podstawą działania hydroturbiny jest konwersja ciśnienia statycznego wody na mechaniczną moc obrotową wału, mogącego np. napędzać generator elektryczny lub inne urządzenia. Uzyskiwana moc jest proporcjonalna do efektywnej wysokości spadku wody i objętościowego natężenia jej przepływu.

Ogólny wzór na moc wyjściową turbiny wykorzystującej energię wodną może być przedstawiony w postaci:
P = η·ρ·g·Q·H
gdzie: P – moc mechaniczna uzyskiwana na wale turbiny [W], η– sprawność hydrauliczna turbiny, ρ - gęstość wody [kg/m3], g – przyspieszenie ziemskie [m/s2], Q – objętościowe natężenie wody przepływającej przez turbinę [m3/s], H – efektywna wysokość spadku wody przepływającej przez turbinę [m].
Sprawność najlepszych konstrukcji hydroturbin wynosi obecnie 0,8-0,9 i jest zależna m.in. od wielkości urządzenia. Małe elektrownie wodne osiągają zwykle sprawność w przedziale 0,6-0,8.
Zasadniczym elementem oceny przydatności ekonomicznej i technicznej hydroturbiny są jej charakterystyki techniczne, a w szczególności: wytwarzana moc – prędkość obrotowa i sprawność hydrauliczna – prędkość obrotowa. Pamiętać należy, iż każda hydroturbina pracuje najbardziej efektywnie przy określonej prędkości konstrukcyjnej, efektywnej wysokości spadku i objętościowym natężeniu przepływu wody napędzającej1.

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?